หัวข้อ: ...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...(อีกครั้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 27 มีนาคม, 2563, 02:50:27 PM
...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...(อีกครั้ง)
คำร้อง : ปัญญา ประดิษฐ์ธรรม,ขนิษฐา บุณยโสภณ
ทำนอง : ปัญญา ประดิษฐ์ธรรม
...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป
ผ่านไป พร้อมใบไม้บาง
ร่วงลงพริ้ว ปลิวลู่ลงทาง
ดูใบไม้วาง อ้างว้าง เอกา
เหมือนรักที่จากฉันไป
จากไป เหลีอไว้แต่น้ำตา
หลั่งรินไหล ท่วมใจท่วมขอบฟ้า
ดังไฟ รักพา ฤทัย แหลกราน...”
ldA4aqcQkOE
เหมือนอ้างว้างโรยรามาสัมผัส
กรายกระหวัดรัดรึงจึงหวั่นไหว
เมื่อลมหนาวลึกล่วงถึงทรวงใน
ช่างหนาวใจเกินกว่าสาธยาย
หว่างพลบค่ำรำพันพรั่นใจหนาว
ก่อนเยียบยาวกลบเสียงจำเรียงพ่าย
สุดจะยั้งหยาดเยื้อนจากเคลื่อนคลาย
จนเลือนหายห่างนั้นนิรันดร์เนา
หนาวประโลมโซมซมทมลิขิต
ย้อนสะกิดดวงแดลึกแผลเก่า
คุกำเริบเสิบสานสุมมานเมา
จนหมองเศร้าเอ่อล้นท้นทวี
มิเคยลืมดื่มด่ำคำปรารภ
แผ้วพานพบพวงเพ็ญเดือนเด่นศรี
ระยาบระยับหยดย้อยร้อยวลี
มอบใจนี้แก่กันครั้งวันวาน
แผ้วแผกถางต่างหนยลต่างทิศ
ต่างชีวิตต่างฝันคล้อยผันผ่าน
ตราบราตรีเหน็บหนาวเยือกยาวนาน
พัดแผ่วกานท์จวบสิ้นจินตนา
เมื่อเหมันต์ย้อนหวนรัญจวนทัก
จุดไฟรักพลุ่งพล่านทั่วลานป่า
ฉุกโชติช่วงโชนชัดหัทยา-
ให้กลับมาอวลอุ่น...อย่างคุ้นเคย
พรรณนาร่วมร้อย..................เรียมเอย
หนาวหนึ่งห่อนคุ้นเปรย..........เปรียบแม้
อักขระผายเผย......................ดำริ
ลิขิตเชลงแล้..........................เลียบเคล้าคลอขวัญ
วารวันวรรษย่างเยื้อง..............นานยาว
แสงส่องสุกสกาว...................ทั่วฟ้า
แต่หาเปรียบโดดดาว.............ดวงเด่น
ประดับกลางใจว้า-.................เหว่ล้อมละมุนแสง
คลางแคลงครั้งเคลื่อนคล้อย...อารมณ์
ไหวอ่อนตามแต่พรหม............แต่งแต้ม
โชยชายชื่นชิดชม..................เชยวาท
คำหยาดเยิ้มดั่งแย้ม...............ยั่วยิ้มพริ้มพราย
tqyXSz1--tI
Soul Searcher
Inspired to write 11/11/2018
(แก้ไข 19/3/2020)
|
|