เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคลายเครียด => ข้อความที่เริ่มโดย: นักเลงเพลงยาว ที่ 07 เมษายน, 2563, 04:32:04 PM



หัวข้อ: สักวาหน้าร้อนนอนอยู่บ้าน
เริ่มหัวข้อโดย: นักเลงเพลงยาว ที่ 07 เมษายน, 2563, 04:32:04 PM

 :12:สักวาหน้าร้อนนอนอยู่บ้าน :12:



สักวาหน้าร้อนนอนอยู่บ้าน
หลบรำคาญโควิดฯโรคติดต่อ
หวังสยบไวรัสตัดต้นตอ
ด้วยการรอเฉยเฉยให้เคยชิน
นั่งอยู่บ้านดูข่าวคราวต่างต่าง
งดก้าวย่างออกไปไหนทั้งสิ้น
เว้นพบปะผู้คนบ่ยลยิน
ตุนของกินของใช้ไว้หน่อยเอย.



สักวาหน้าร้อนนอนดูข่าว
ไวรัสฉาวโควิดฯที่ติดต่อ
มันแพร่เชื้อสุดค้นหาต้นตอ
ใครคนก่อเวรกรรมทำเภทภัย
ณ ประเทศไทยแลนด์แดนยิ้มแหย
ต่างร่อแร่ยากเข็ญเป็นวิสัย
ผู้ติดเชื้อสองพันแสนหวั่นใจ
ทอดเวลายาวไปไม่ดีเอย.



สักวาหน้าร้อนตอนเมษา
โคโรน่าไวรัสวิบัติหลอน
แพร่พิษภัยไปทั่วจั่วม้วยมรณ์
ราวสางหอนห้วงหายน์ย่างกรายมา
ผู้ติดเชื่อทะลักขึ้นหลักล้าน
สุดจะต้านไวรัสวิบัติบ้า
ผู้เจ็บป่วยล้มฟูกขาดหยูกยา
ที่จะใช้รักษาป้องกันเอย.

นักเลงเพลงยาว

 
 :13:   :20:   :24:   :15:   :26:






หัวข้อ: Re: สักวาหน้าร้อนนอนอยู่บ้าน
เริ่มหัวข้อโดย: นักเลงเพลงยาว ที่ 08 เมษายน, 2563, 12:51:54 PM







สักวาหน้าร้อนนอนอยู่บ้าน
แสนสำราญมีเงินเพลินใช้สอย
รัฐจ่ายเลี้ยงเพียงพอสั่งรอคอย
กว่าโควิดฯหายจ้อยค่อยออกมา
อยู่กับบ้านอุดอู้อยู่กับถ้ำ
กักตัวจำศีลเถิดเลิศนักหนา
งดเปะปะเพ่นพ่านต้านโรคา
เงินเยียวยาห้าพันทั่วกันเอย.





สักวาหน้าร้อนอ้อนเมียรัก
ก่อนจะกักเก็บตัวผัวอยากขอ
ซักหนึ่งดอกบอกหล่อนวอนเคลียคลอ
คงจะพอผ่อนเหงาแก้เฉาใจ
เขาให้อยู่ห่างห่าง(อย่างห่วงห่วง)
อย่าล้ำล่วงเขตขอบลอบชิดใกล้
หากพลั้งเผลอเจอพิษโควิดฯภัย
จักกลายเป็นเรื่องใหญ่ไม่ควรเอย.





สักวาหน้าร้อนเมียผ่อนผัน
จู๋จี๋กันนิดหน่อยค่อยยังชั่ว
ก่อนที่จะแยกย้ายไปกักตัว
เพราะหวาดกลัวโควิดฯจะติดเอา
เว้นระยะห่างกันนั้นสองเมตร
คือแบ่งเขตหวงห้ามล่วงล้ำเข้า
จวบจนกว่าโรคร้ายได้บรรเทา
จึงกลับเป็นดังเก่าเราเคยเอย.


นักเลงเพลงยาว