|
** นรกขุมเจ็ดนี้
มีพื้นที่ใหญ่มหันต์
พวกสัตว์ฯ ถูกลงทัณฑ์
ที่แตกต่างกันออกไป
** กำแพงเหล็กล้อมรอบ
ล้วนประกอบไปด้วยไฟ
ร้อนแรงแดงไสว
มองออกไปไฟลุกโชน
** ภูเขาเหล็กเป็นไฟ
พร้อมเผาไหม้อย่างผาดโผน
ผู้ใดที่กระโจน
เข้ากองไฟจะร้อนรน
** ขวากเหล็กวางเรียงราย
มีมากมายดูสับสน
ทุกคนต้องผจญ
เป็นเหยื่อมันอย่างแน่นอน
** นายนิรยบาล
ยืนตระหง่านหน้าสลอน
ไม่ฟังคำอุธรณ์
ถือแหลนหลาวที่ลุกแดง
** หอกดาบกระชับมือ
ไฟลุกฮือไล่ทิ่มแทง
บังคับเหมือนกลั่นแกล้ง
ให้วิ่งไปปีนภูเขา
** ที่ร้อนด้วยเปลวไฟ
ต่างตกใจกันไม่เบา
วิ่งไปถึงยอดเขา
ช่างเร่าร้อนสุดบรรยาย
** ครั้นแล้วมีลมกรด
ได้พัดโบกแรงเหลือหลาย
พวกนั้นตกเขาไป
ถูกเสียบกายด้วยหลาวคม
** ทะลุเลือดแดงฉาน
น่าสงสารเหลือจะข่ม
ขุมนี้เพื่อสังคม
พวกที่ชอบเที่ยวกลางคืน
** มัวเมาอบายมุข
ต้องมีทุกข์จนสุดฝืน
เสียทรัพย์และอื่นอื่น
แม้ผู้คนไม่ไว้ใจ
** ต้องทุกข์ในนรก
สกปรกและหมกไหม้
กรรมใครก็กรรมใคร
ชดใช้ไปตามเวลา
** ครึ่งอันตรกัป
ถ้าจะนับยากนักหนา
หนึ่งร้อยเพิ่มศูนย์มา
ที่ข้างหลังเจ็ดสิบตัว
** มาเถอะทำความดี
อย่าให้มีจิตหมองมัว
หลีกไกลสิ่งที่ชั่ว
เที่ยวกลางคืนนั้นไม่ดี
สมพงศ์ ชูสุวรรณ |