|
หัวข้อ: ลมหนาว (ห้วงอารมณ์) เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 04 พฤศจิกายน, 2563, 10:00:54 AM :30:
ยามเหมันต์ ผันเยือน เคลื่อนมาหา ลมพัดพา ไอเย็น มาเป็นสาย คนเคียงคู่ อยู่ไหน ไร้เงาชาย เพียงใจหมาย อิงอุ่น ละมุนละไม เห็นคนอื่น ชื่นฉ่ำ สำราญจิต แอบแนบชิด เคียงกัน วันฟ้าใส ป้อนคำหวาน ซ่านซึ้ง ตรึงดวงใจ บาดทรวงใน ไห้หวน ทวนระทม ยามลมหนาว พัดมา หาเสื้อสวม อีกผ้านวม ทับร่าง อย่างเหมาะสม แต่ไฉน ยังหนาว ร้าวระบม ร้องระงม ข้างใน ใจสะเทือน วอนเหมันต์ หันไป จากใจนี้ อย่าตามจี้ ฤทัย ใจถูกเฉือน เจ็บกี่หน ทนได้ ใช่ลืมเลือน เจ็บทุกเดือน มิวาย คล้ายชาชิน วิริน ๔/๑๑/๖๓ :30: หัวข้อ: Re: ลมหนาว (ห้วงอารมณ์) เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 04 พฤศจิกายน, 2563, 11:28:45 AM :31: :12: :34:
ลมหนาวเย็นเป็นสุขไยทุกข์หนัก เรื่องร้าวรักโรยหาพาติฉิน ความหนาวเปรยเลยผ่านต้องมานจินต์ โหยถวิลใคร่ครวญอักอ่วนตรม ลมหอบห่มไออิ่มจงยิ้มสู้ ให้เขารู้หัวใจไม่ขื่นขม รัก..เลิศหรูคู่ค่าเกินกว่าระบม หลง..ต่ำตมไร้ค่าเกินกว่าแล Jannjao หัวข้อ: Re: ลมหนาว (ห้วงอารมณ์) เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 13 พฤศจิกายน, 2563, 02:52:02 PM :30:
ลมหนาวเหน็บ เจ็บแปลบ ช่างแสบแสน อยู่ต่างแดน แคว้นใด หนาวใจแย่ แม้นแนบเนื้อ นวลนาง ต่างดูแล อุ่นดวงแด แท้เทียว มิเปลี่ยวทรวง ลมหนาวเย็น เป็นทุกข์ สุขจบสิ้น เสื้อขาดวิ้น แหว่งโหว่ โถน่าห่วง พระพายพัด ผ่ายพลิ้ว ลิ่วลมลวง ข้างในกลวง กลับกลาย คล้ายตรอมตรม จะห่มผ้า ผิงไฟ ไล่ลมหนาว น้ำค้างพราว พร่างมา พาใจขม จะยากดี มีชื่อ หรือต่ำตม ก็ระทม ทั้งนั้น เหมันต์เยือน อาจบางครา หน้าเชิด เถิดจงรู้ คนมีคู่ ข้างกาย คล้ายมีเพื่อน ได้พูดจา พาที มิแชเชือน เปรียบเสมือน ฟ้านั้น พลันคู่ดาว วิริน ๑๓/๑๑/๖๓ :30: ุ |