เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: Wirin ที่ 29 พฤศจิกายน, 2563, 08:15:19 AM



หัวข้อ: ..@ คนมีฝัน..@
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 29 พฤศจิกายน, 2563, 08:15:19 AM
 :30:

แสงแดดทอ ทอดสาย มาทายทัก
จึงประจัก นิยาม งามสดใส
มืดเหมยหมอก คลี่คลาย สลายไป
กลายเป็นไอ ไหลล่อง ท้องนภา

ยิ้มแย้มรับ วันใหม่ ใสผุดผ่อง
ค่อยแกะกล่อง ความฝัน เฝ้าฟันฝ่า
หลากหลายล้น วนว่าย ถ่ายเทมา
มุ่งตามหา บางสิ่ง อย่างจริงใจ

ความอดทน คนนี้ มิเกรงขาม
พยายาม ทุกสิ่ง แม้วิ่งไล่
สองมือหอบ ความฝัน แห่งวันวัย
บ่าแบกไว้ คือโลก อยากโชคดี

ช่างสวยสด งดงาม ยามแลเห็น
มิหลบเร้น ตรากตรำ ทำทุกที่
เจอเล่ห์เหลี่ยม คำคน จนบางที
เหนื่อยทวี หลายเท่า เฝ้ามองดู

แสงแดดทอ ทอดสาย ที่ปลายฟ้า
ขอพลัง แกร่งกล้า ข้าจักสู้
เจอศึกหนัก อย่าท้อ ต่อศรัตรู
จงเรียนรู้ แก้ไข ให้งดงาม


วิริน
๒๙/๑๑/๖๓

 :30:


หัวข้อ: Re: ..@ คนมีฝัน..@
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 02 ธันวาคม, 2563, 12:55:10 PM

...แสงแดดทอดทอสายประกายรุ้ง
ขนัดคุ้งคคนานต์ ชวนหวานหวาม
แปรเปลี่ยนโลกสดใสไกลเสื่อมทราม
ผ่านถ้อยความงามงดบทกวี

แย้มเอมอิ่ม ยิ้มรับกับย่างก้าว
ฝ่าร้อนหนาวยาวเยือนทุกเถื่อนที่
เพี้ยงสดับเคลิ้มคล้อยถ้อยวาที
ก็พอคลี่คลายทุกข์ที่รุกเร้า

พจน์อิงแอบแนบชิดสนิทสนม
กอบระกำขื่นขมระทมเศร้า
มาเรียงร้อยรังสรรค์เพื่อบรรเทา
ลดทอนความเปลี่ยวเหงาให้เบาบาง

เปิดหัวใจใส่อักษรสุนทรวาท
จึ่งบำราศจำจองจิตหมองหมาง
ฝากลิขิตนิดน้อย รูปรอยจาง
บนเส้นทางหว่างฝัน วรรณกรรม...

โซ...เซอะเซอ
2 ธันวาคม 2563


 :12:


หัวข้อ: Re: ..@ คนมีฝัน..@
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 07 ธันวาคม, 2563, 10:40:16 AM
 :30:

แสงแดดทอ ทอดสาย ประกายรุ้ง
ที่ขอบคุ้ง โค้งคด ลดลงต่ำ
ละอองหมอก หยอกเย้า เงาเมฆดำ
อกระกำ ช้ำหมอง เมื่อมองไป

อดีตกรีด เฉือนใจ ฤทัยหม่น
แปรเปลี่่ยนฝน เป็นหนาว ร้าวหวั่นไหว
วันคืนผ่าน คลานเข้า เศร้าเพียงใด
มิมีใคร แลเห็น ลำเค็ญเกิน

อยากยิ้มแย้ม แต้มสี ที่ใบหน้า
แต่ดวงตา พาใจ ให้ขัดเขิน
หลากเรื่องราว รายล้อม พร้อมเผชิญ
ชีวิตต้อง ดำเนิน เดินลำพัง

จึงเรียงร้อย ถ้อยถัก หวังจักให้
เป็นมาลัย หอมแท้ แม้ผิดหวัง
กระดังงา ลนไฟ ใช่จีรัง
บานสะพรั่ง ยังเฉา เน่าลงดิน

จึงแต่งแต้ม เติมสี วจีหวาน
อักษรสาร ส่งสุข ถั่วทุกถิ่น
ด้วยเดียวดาย ร่ายพจน์ หยดหยาดริน
ใครได้ยิน หลงไหล ในรสกลอน

วิริน
๗/๑๒/๖๓

 :30:



หัวข้อ: Re: ..@ คนมีฝัน..@
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 15 ธันวาคม, 2563, 02:25:59 PM


กระดังงาลนไฟ ใครช่างพูด
ภู่ผึ้งดูดดื่มดมชมเกสร
เมื่อสุขเสพห่างหายกระจายกระจร
ทิ้งบังอรโดดเดี่ยวอยู่เดียวดาย

ครั้นจะปลอบประโลมโสมประภัสสร์
เกรงมนัสจ่อมจมล่มสลาย
คงได้แต่เลียบเคียงแอบเอียงอาย
ชม้อยชม้ายชายมามิกล้ามอง

หวั่นผลีผลามหวามไหวจนไผลเผลอ
เปลี่ยวปรนเปรอเสนอปลุกสนุกสนอง
ยกแห้งเหี่ยวหัวใจใส่ยาดอง
ให้ลิ้มลองจองจับรับประทาน

จึ่งขอปิดประเด็นกระเส็นกระสาย
ก่อนน้ำลายแตกฟองสยองท่าน
เพียงหยอกเย้าขนิษฐ์หนอพอประมาณ
เชลงกานท์แขวะน้อง...สักสองตำลึง*

โซ...เซอะเซอ
15/12/2563

*สองตำลึง = แปดบาท (เงิน)
แปดบาท = สี่บท หรือ สิบหกวรรค (กลอน)
(อันนี้ตีความ’บาท’แบบคนละเรื่องเดียวกัน
โปรดอย่านำไปอ้างอิงนะครับ)

 :12: