| ** คนขี้เกียจมักเกียจคร้านทำการงาน
แล้วมักพาลอ้างอิงมาน่าบัดสี
โทษทั้งร้อนทั้งหนาวว่าไม่ดี
ซ้ำบางทีบอกมาว่าหิวเกิน
** หนึ่ง "มักอ้างว่าหนาวนักไม่ทำงาน"
ความเกียจคร้านชอบอยู่แบบผิวเผิน
ไม่จริงจังทำการงานนอนจนเพลิน
ความยากไร้ถูกรับเชิญให้เข้ามา
** หนึ่ง "มักอ้างว่าร้อนนักไม่ทำงาน"
นอนกับบ้านไม่มีกินสิ้นกังขา
ความเดือดร้อนต่างต่างจะตามมา
เปลี่ยนแนวคิดดีกว่าไม่อดตาย
** หนึ่ง "มักอ้างว่าเวลาเย็นไม่ทำงาน"
โอกาสผ่านพ้นไปเกิดเสียหาย
เวลาผ่านโอกาสผ่านน่าเสียดาย
ความย่อยยับน่าอับอายบังเกิดมี
** หนึ่ง "มักอ้างว่ายังเช้าอยู่ไม่ทำงาน"
จนเกิดการลำบากแสนสิ้นศักดิ์ศรี
ไม่มีกินไม่มีใช้ขอเสียที
เวลามีรีบทำงานการทั้งปวง
** หนึ่ง "มักอ้างว่าหิวนักไม่ทำงาน"
จะเดือดร้อนจนลนลานใครจะห่วง
จงเตือนตนด้วยตนไม่หลอกลวง
เป็นแนวทางพ้นจากบ่วงไม่มีกิน
** หนึ่ง "มักอ้างว่ากระหายนักไม่ทำงาน"
ทรัพย์สินเกินประมาณย่อมสูญสิ้น
เพราะเกียจคร้านทำการงานเป็นอาจิณ
แถมหนี้สินล้นพ้นจนวอดวาย
** อบายมุขล้วนสร้างทุกข์ให้บังเกิด
จงหลีกไกลกันเถิดก่อนจะสาย
ทุกประการล้วนแต่สร้างความวุ่นวาย
ห่างอบายมุขเสียได้จะรุ่งเรือง
สมพงศ์ ชูสุวรรณ |