|
หัวข้อ: ใบตองกุง เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 09 พฤษภาคม, 2564, 04:33:13 PM (https://scontent.fbkk4-2.fna.fbcdn.net/v/t1.6435-9/183243055_969723110509341_9138127239639940658_n.jpg?_nc_cat=102&ccb=1-3&_nc_sid=730e14&_nc_eui2=AeHdbMpTPxZeDVtuRQdExx3FYKUVeXiOH5FgpRV5eI4fkTvps4dsdWhdlHt8oagJfYWMDUw2FLBll2hbvz_rQB_1&_nc_ohc=KbCoMKlQN48AX-pungr&_nc_ht=scontent.fbkk4-2.fna&oh=4c5faf71556b3c42147d3f96fce302f3&oe=60BC0633) *เครดิตภาพจากข่าวสด ...ใบตองกุง... ปั้นข้าวเหนียวโรยเกลือเหลือเย็นชืด คืนเดือนมืดยังพอใส่ห่อถุง เสียงโกรกกรากหักถอง "ใบตองกุง" มัดตอกตุง ให้ใครในค่ำคืน แสงรำไรตะเกียงทอดเสียงนั่น ดึงเชือกฝั้น บันได แม่ให้ยื่น ข้าวห่อเกลือ เหลือให้พอได้กลืน มองลอดพื้น อยากเห็นว่าเป็นใคร แสงตะเกียงวับแวมพบแย้มยิ้ม เสียงนุ่มนิ่ม ฟังงงแลสงสัย สำเนียงชัดกว่าครู ภาษาไทย ชายบอกให้ ตั้งใจเรียน เขียนให้งาม เสียงขอบคุณ ดังต่อ คนขอข้าว ยินเสียงก้าวย่างไป จึงให้ถาม เขาเป็นใคร แม่เฉย มิเอ่ยนาม และยังห้ามระวังเสียงดังเกิน ไม่ประสาด้วยเด็กยังเล็กนัก ไม่รู้จัก ภูเขา มีเงาเหิน มีผู้คนมากหลาย หญิงชายเดิน มองเผินเผินเห็นบ้างบางเวลา เสียงตีเกราะผู้ใหญ่ให้ประกาศ ใครบังอาจช่วยเหลือ นักศึกษา อาจจะมีทหารทางการมา ยึดไร่นาทำกินที่ดินตน ใบตองกุง หักรอเพื่อห่อข้าว ค่ำคืนหนาวพราวแสงหลายแห่งหน มองภูผาฟ้าแดงแสงไฟลน ยินว่าคนบนเขาไฟเผาแล้ว พิณจันทร์ 9 พ.ค. 2564 (เรื่องจริงเมื่อนานมามากแล้วเมื่อข้าพเจ้าเป็นเด็กน้อยเรียนชั้นประถม) หัวข้อ: Re: ใบตองกุง เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 09 พฤษภาคม, 2564, 07:16:49 PM (https://i.ibb.co/99xMwwd/image.jpg) (https://imgbb.com/)
ประสบการณ์วัยเยาว์นำเล่าสู่ เป็นทิวลู่อิงอ้างตามทางแถว ธรรมเกิดต่อก่อร่างสรรค์สร้างแนว ดุจฝีแจวเรือชีวิตด้วยจิตดี ความทรงจำนำความตามปรากฎ ล้วนงามงดแสดงทุกแห่งที่ ใบตองกุงข้าวสุกอิ่มทุกที พระคุณนี้ก่อเกื้อจุนเจือคน หลักความคิดสถิตย์ได้ตามใครเชื่อ พวกที่เหลือขัดแย้งทุกแหล่งหน หลักเมตตาสถิตย์..ตรงจิตตน มนุษย์ชน..รับรู้..ทุกผู้นาม Jannjao (https://i.ibb.co/cDfbHQ7/KLCJ18X3.jpg) (https://imgbb.com/) ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต หัวข้อ: Re: ใบตองกุง เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 12 พฤษภาคม, 2564, 03:26:46 PM :35: ต่อทรงจำ คนชายป่า นำมาเล่า คนภูเขา นักศึกษา มาล้นหลาม ตีนภูเขา คือกระท่อม น้อยเรือนงาม ขออย่าถาม นามพ่อ ว่าเป็นใคร นักศึกษา มาขอข้าว คืนหนาวเหน็บ แม่ท่านเก็บ ข้าวเหลือ ห่อเผื่อให้ แบ่งกันกิน มิรู้ เขาผู้ใด มาทำไม ไม่รู้ ทุกผู้คน หากแต่พ่อ คงรู้ มิสู้เอ่ย ทหารเคย มาเยือนเหมือนหวังผล เอกสาร งานหนังสือ รื้อหมดจน ทุกแห่งหน ไม่มีที่ต้องการ ตกเป็นเป้า สายตานำมาสู่ เหมือนมีผู้ ตามตื้อ ข่าวสื่อสาร พ่อรู้แค่ นาไร่ ในวงวาร อยู่ไม่นาน ชีวิต ก็ปิดลง หลายสิบปี ผ่านผัน เรื่องวันเก่า เหมือนมีเงา พ่อนั้น ประพันธ์ส่ง พ่อนักพูด พาที กวีดง อยู่ป่าพง ตีนเขาเฝ้าแผ่นดิน :letter: พิณจันทร์ 12 พ.ค. 2564 หัวข้อ: Re: ใบตองกุง เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 16 สิงหาคม, 2565, 09:28:13 AM :24:
ปีกว่ากว่าผ่านไปได้เล่าเรื่อง ความต่อเนื่องในอกจึงผกผิน ให้คิดถึงมาเยือนบ้านเรือนจินต์ อาจยลยินคำอ้างมิว่างงาน แท้คำอ้าง กระด้างคำ ตกต่ำถ้อย จะเรียงร้อย คำก็เกิน อายเขินขาน หมดเรื่องวาง ด้วยห่างเหิน จนเนิ่นนาน งดสื่อสาร นิ่งเงียบงัน ถึงขั้นลืม แต่ก็มีบางครั้งหันหลังกลับ ก่อนนอนหลับเปิดอ่านงานด่ำดื่ม แอบต่อคำกระซิบหวานหยิบยืม ยังปลาบปลื้มงานเขาที่เราเจอ ถึงวันนี้งานน้อยเรียงร้อยส่ง แต่ยังคงตามดูอยู่เสมอ ยังคงมีใจประพันธ์ ฉันและเธอ ฮึกเหิมเห่อ ยังมี อยู่ที่ใจ แต่ยังมีปรึกษาปัญหาหนัก ปัญญาหลักอ่านเขียนต้องเรียนใหม่ ด้วยตัวเลขสังขารเริ่มผ่านไป อักษรไทย แป้นพิมพ์ จิ้มบ่มี :28: คิดไม่ออกเรื่องราวจึงสาวต่อ กลอนเก่าขอ เชื่อมส่ง มาลงนี่ ยกมือไหว้รวบรัดสวัสดี รีบจรรี..หลบไม้เรียว..ประเดี๋ยวมา :34: พิณจันทร์จ้า |