หัวข้อ: …กลอนฉัน…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 18 สิงหาคม, 2565, 08:44:58 PM
…กลอนฉัน…
หากกลอนฉันสัมผัสใจ ของใครเข้า
ทุกข์บรรเทาดับร้อน แม้ค่อนครึ่ง
ลบรอยเแผลแต่หนหลัง รั้งฉุดดึง-
ห่วงคะนึงเบื้องหน้า อนาคต
อ่านโคลงกลอนดื่มด่ำ กับคำเขียน
อาจมิเปลี่ยนค้างคา เรื่องปรากฏ
แต่ร้อนรุ่มสุมใน ใจเลือนลด
อ่อนระทดระทวยร้าง ก็บางเบา
ในสงบนิ่งอยู่ หยั่งรู้เกิด
หนทางเปิดขึ้นใหม่ ใช่หวนเก่า
ใจที่เคยทุกข์ร้อน ถอนทุเลา
ง่วงซึมเซาเหงาเปลี่ยว โดดเดี่ยวมลาย
หากกลอนฉันสัมผัสใจ ใครคนหนึ่ง
จวบซาบซึ้งตรึงตรา มิราหาย
เป็นเสมือนเพื่อนสนิท มิตรเคียงกาย
แบกระบายพร้อมสิ้น ด้วยยินดี
หากกลอนฉันสัมผัสใจ ของใครได้
หมดทุ่มเททั้งใบ ใส่ล้นปรี่
ถึงห่างเท่าเทียมพจน์ บทกวี
ถ้อยพาทีเขียนฝาก ล้วนจากใจ
หากกลอนฉันสัมผัสใจ ของใครอยู่
หยุดนิ่งเฉยมองดู หดหู่ไฉน
ช้าเชือนปล่อยวลีวิลาส ขาดหายไป
คงหมดไฟสืบศิลป์ สุดสิ้นสราญ
ehku0FPDt_8
…เพลงเพลงเกี่ยวกับกลอนยังไงก็ไม่รู้
เพียงแค่อยากใส่ลงมา…
Soul Searcher
Inspired to write 18/8/2022
|
หัวข้อ: Re: …กลอนฉัน…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 01 กันยายน, 2565, 05:44:05 PM
หากกลอนฉันสัมผัสใจ ในวันก่อน
คล้อยอักษรกลอนเสียง เคียงประสาน
ครารำลึกถึงกัน ครั้งวันวาน
ย้อนทวนอ่านหวานคำ ยังจำมิลืม
xMg9vdftwyU
Soul Searcher
Inspired to write 1/9/2022
|
|