หัวข้อ: …รักฉันนั้นเพื่อเธอ…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 12 มีนาคม, 2566, 02:58:02 PM
…รักฉันนั้นเพื่อเธอ…
…ครั้งลมหนาวยาวเยือนเคลื่อนทายทัก
สายลมรักก็คืนกลายฟุ้งฟายฝัน
ท่ามกลางหมอกสีเทาบางเบาควัน
เพลินพาฉันพบเจอ…พลั้งเผลอใจ
แค่เพียงภาพรอยยิ้มพริ้มอักษร
ถ่ายทอดแววอาวรณ์อันอ่อนไหว
เข้าเติมเต็มโพรงว่างระหว่างใน-
หฤทัยโหยนั้นจนสั่นคลอน
แว่วยินเสียงครวญใครพิไลพิลาส
วรรคหวามวาทรมณีย์สีตองอ่อน
วะวาบหวิวปลิวลมคมคายกลอน
คล้ายออดอ้อนคะนึงซ่านซึ้งทรวง
ต้องลมหนาวร้าวพาอุราร้าง
แม้มิสร่างเร้ารุมทุกข์สุมหน่วง
พลันสดับยิหวาสุดาดวง
เหมือนตกห้วงภวังค์…พลั้งอีกครา
แฝงฝากรักกับชั้นบรรยากาศ
ละอองสาดซัดเททั่วเวหา
ยามเธอสูดลมรักอักษรา
พึงรู้ว่า…”รักฉันนั้นเพื่อเธอ”
“…ฉันยังซึ้งถึงวันที่เธอกับฉัน
พร่ำรักรำพันเพียงเราสอง
รักที่แสนหวาน รักที่แสนหวาน
รักฉันนั้นเพื่อเธอ…”
P-MGcJaEBgc
Soul Searcher
Inspired to write 11/3/2023
|
หัวข้อ: Re: …รักฉันนั้นเพื่อเธอ…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 20 ตุลาคม, 2567, 07:26:11 AM
คลอเพลงรักซาบซึ้ง………ทรวงเนอ
เสียงปลุกเร้าละเมอ……….ชื่นช้อย
พิลาสพิไลเลอ……………..รสรื่น
อักขระระเนนคล้อย……….เคลิบเคลิ้มตามเสียง
จำเรียงตามแต่งแต้ม……..เติมคำ
หวานหยดย้อยลำนำ……..นุชน้อง-
เสมือนภาพทรงจำ…..……เพลงเก่า
สดับร้อยคำร้อง………..…กี่ครั้งยังถวิล
_Ulu2qAVxMs
Soul Searcher
Inspired to write 20/10/67
|
หัวข้อ: Re: …รักฉันนั้นเพื่อเธอ…
เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 23 ตุลาคม, 2567, 08:48:56 PM
เปรยบอกรักกับใครไม่เอ่ยชื่อ
คิดจะสื่อถึงใครไม่จบสิ้น
เขาจะรู้อย่างไรมิได้ยิน
ไปยังถิ่นเจ้าตัวรัวบอกเลย
แฝงรักโยนขึ้นชั้นบรรยากาศ
เดี๋ยวก็พลาดเสียได้ไปเฉลย
บอกกับเธอคนงามรักทรามเชย
จงรีบเอ่ยรักฉันนั้นเพื่อใคร
masapaer
:26:
หัวข้อ: Re: …รักฉันนั้นเพื่อเธอ…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 30 ตุลาคม, 2567, 11:29:22 PM
“…โปรดมอบความรัก (…ความรักนี้ให้แก่ฉัน…)
อย่าเปลี่ยนแปรผัน (…แปรผันให้เคลื่อนคลอน…)
จะสุดหวงปักทรวงสะท้อน
อ้อนวอนขอรักก็พอ...”
AiWkniYBYko
รักกันหนอ…มาเถิดเปิดใจรัก
เอ่ยคำทักทายกันวันฟ้าใส
แอบเอียงอายส่งยิ้ม พริ้มละไม
ซ่านเอิบอิ่มพิมพ์ใจ ไม่รู้ลืม
ผุดพรูพรั่งคลั่งไคล้ ใช้อักษร-
สื่อคำกลอน ฉาดฉานปนหวาน ปลื้ม-
ผ่านลมแล้งรังสรรค์ ฝันหยิบยืม-
รสด่ำดื่ม แม้ดำรูครู่ครั้งครา
มัวโอ้เอ้ไปไย เมื่อใจรัก
อยากจะหักหาญรั้งชิงชัง ทว่า-
เหลือปิดกั้นนัยรู้สึก ทึกทักมา-
ทั่วแหล่งหล้าภพนี้ มีเพียงเรา
ขอส่งความ ตามใจ ไปเอื้อมอาจ
หว่างใจหวาดหวั่นหวามพลิกทรามเศร้า
คร้ามอกหักรักคุดทรุดซึมเซา
จนต้องพึ่งกลอนเกลา ปลอบเหงาใจ
โซ…เซอะเซอ
30 ตุลาคม 2567
|
|