หัวข้อ: …พี่ยังรักเธอไม่คลาย…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 28 พฤศจิกายน, 2566, 07:19:11 AM
…พี่ยังรักเธอไม่คลาย…
e0Q3OC2KCYs
“…สายลมพริ้ว จูบเธอ มิใช่อื่นใด
โปรดจำไว้ นั่นคือ ลมจูบจากพี่
เป็นสัญญาว่ารัก ด้วยจิตใจภักดิ์ ยิ่งชีวี
พี่ขอเพียงไมตรี แม้เพียงธุลี ก็ชื่นใจ…”
qjk5UFD_3D4
…ลมหนาวเปลี่ยว เหลียวเพ็ญ มิเห็น หาย
“ตราบชีพนี้ วอดวายเป็นเถ้าถ่าน”
จะขอรัก จะขอภักดิ์ ปักดวงมาน
จวบแม้กาล นานนับ สิ้นกัปกัลป์…
โซ…เซอะเซอ
28 พฤศจิกายน 2566
|
หัวข้อ: Re: …พี่ยังรักเธอไม่คลาย…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 26 พฤษภาคม, 2567, 08:52:17 PM
…ลมหนาวเปลี่ยว เหลียวเพ็ญ มิเห็น หาย
“ตราบชีพนี้ วอดวาย เป็นเถ้าถ่าน”
จะขอรัก จะขอภักดิ์ ปักดวงมาน
จวบแม้กาล นานนับ สิ้นกัปกัลป์
ซึ่งร้อนอก นรกไฟ อาลัยสุม
ปะทุรุมเร้าจิต ครุ่นคิดฝัน
ทิ้งหน่วงหนัก พักร้อน คืนย้อนวัน
ระรึงขวัญ ฉันเธอ เพ้อสองเรา
qjk5UFD_3D4
โซ…เซอะเซอ
25 พฤษภาคม 2567
…เสียงสายฝนปนกับความเหงา
ยามที่มันคลุกเคล้ากันอย่างลงตัว
ช่างปลุกเร้าหัวใจให้ไหวสั่นระรัว
…ท่ามกลางความมืดสลัวของค่ำคืน
มีเพียงเสียงกลอนที่ฉันพอจะหยิบยื่น
แทนเสียงคลื่นแห่งความอาลัย
…หวังถ้อยคำอบอุ่นนี้ช่วยปลอบบรรเทา
ความโศกเศร้าเปลี่ยวเหงาใจ
เพื่อพรุ่งนี้เธอจักเริ่มต้นวันใหม่
ด้วยหัวใจที่สดใสเบิกบาน
(ว่าจะเลิกเขียนกลอนเพ้อๆแล้วนะ
แต่บรรยากาศค่ำคืนที่ฝนตกพรำๆเช่นนี้…
…มันอดไม่ได้จริงๆ)
|
หัวข้อ: Re: …พี่ยังรักเธอไม่คลาย…
เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 18 พฤศจิกายน, 2567, 09:05:26 PM
ก็หัวใจประเภทเกรดคนเพ้อ
มักละเมอเพ้อฝันขั้นฟุ้งซ่าน
ฉันจะสาปให้เธอเพ้อทะยาน
เขียนกลอนกานท์ไม่หยุดฉุดไม่คืน
เขียนถึงฉันที่รักอย่าหักดิบ
จินตนากะพริบหยิบให้รื่น
เขียนเพ้อเพ้อครวญคร่ำย้ำจุดยืน
เขียนด้วยใจที่ชื่นตื่นอารมณ์
ฉันจะสาปคนเพ้อละเมอนัก
ให้เธอรักหัวปักปำใช่ช้ำขม
จงหลงกล..กลอนกานท์ถึงชั้นพรหม
ให้หัวใจเธอภิรมย์จมกับกลอน..สาธุ
masapaer
:28:
หยอกๆ ค่า
หัวข้อ: Re: …พี่ยังรักเธอไม่คลาย…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 19 พฤศจิกายน, 2567, 06:23:01 AM
…คงต้องเพ้อ กันทั้งวัน ไร้วันหยุด
อมนุษย์ เทวดา พากันหลอน
จักขอเพ้อ จนรัก ที่หักคลอน-
คืนกลับย้อน ความหวาน…ท่วมบ้านเธอ
ให้อาเจียน สำลัก กับวรรคหวาน
ค่าน้ำตาลในเลือด สูงเดือดเว่อร์
โดนหมั่นไส้ ชิงชัง ทั้งอำเภอ
จนละเมอ ละม้าย คล้ายเมากานท์
ขนมจีบถาดนี้ พี่ให้เจ้า
ซาลาเปาหมูสับ ดับฟุ้งซ่าน
หวังปลดเปลื้อง เคร่งครัด อั้นอัดนาน
จนหมดจาน สำราญยิ้ม อิ่มข้ามคืน
…หยอกกลับครับ… :27:
โซ…เซอะเซอ
19 พฤศจิกายน 2567
|
หัวข้อ: Re: …พี่ยังรักเธอไม่คลาย…
เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 19 พฤศจิกายน, 2567, 02:32:15 PM
เครื่องสังเวยบูชามาเต็มถาด
แสนฉลาดจริงหนอพ่อบานชื่น
ขนมจีบซาลาเปาเข้าปากกลืน
เคี้ยวแก้มตุ่ยตาตื่นแหมชื่นใจ
ของดีดีรับไว้ใช่ไผลเผลอ
ยังต้องเจอคำสาปตราบวันใหม่
เธอจะรักอยากเขียนเวียนทำไป
แบบเพ้อพร่ำคำอ่อนไหวจนใจคลอน
จงกระวนกระวายหัวใจสั่น
ไม่ต่อกลอนสักวันขวัญจะอ่อน
หากจะคลายคำสาปอันเร่าร้อน
ให้เขียนกลอนแบบคลั่งล้างบอร์ดเลย
masapaer
:28:
หัวข้อ: Re: …พี่ยังรักเธอไม่คลาย…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 19 พฤศจิกายน, 2567, 10:36:59 PM
…ครั้นอิ่มหนำสำราญ อาหารหลัก
มิหยุดพัก ปรนเปรอ…เอ้อระเหย
กระเส่ากระซิบข้างหู ชื่นชู้เชย
ช้อนปรกเสยเกศา พ้นบ่างาม
เผยเนินเนียน นวลละออ ศอระหง
สอดรับกับเอวองค์ อะร้าอร่าม
ไรขนอุยอ่อนลู่ ชูชันตาม-
สัมผัสยามลูบไล้ ซุกไซ้ซอน
หอมกลิ่นแก้ม ยิหวา ต้องนาสิก
พาระริกระรึงใจ ไฟสุมขอน
แผ่วจุมพิตบางเบา แต่เร่าร้อน
พร้อมออดอ้อนวาทะ จนระทวย
มโหรีปี่กลองฆ้องระนาด
โหม…อำ พาดพิงกลอน อักษรสวย
อาจตัวพี่อ้วนดำ มิร่ำรวย
ขอพังพวยอย่ามองข้าม…ท้วมด้ามทอง*
*ด้ามทอง : ด้ามปากกาสีทอง
ต้องคำสาปเล่ห์ร้าย……..มนตรา
แม่มดหยอดมายา……….ยอกย้อน
มืดมิดปิดบังตา……….…เห็นแต่
สาวใหญ่ทรงเร่าร้อน…….ยั่วเย้าเหยงเหยง
dU17bE6k2_k
…เขียนกลอนแบบต้องคำสาป
ก็ออกมาเยี่ยงนี้นะเออ :27:
โซ…เซอะเซอ
19 พฤศจิกายน 2567
ป.ล. กลอนดราม่า แบบติดเรทเล็กๆ
เพื่อความบันเทิงเท่านั้น
พึงใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ
|
|