|
หัวข้อ: …รำลึกถึงความตาย… เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 06 ตุลาคม, 2567, 08:29:31 AM
หัวข้อ: Re: …รำลึกถึงความตาย… เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 07 ตุลาคม, 2567, 08:22:21 PM ต้องกินข้าวเป็นเวลาด้วยหนาพี่
เดี๋ยวชีพพลีหรี่รุ่ยเป็นผุยผง แม้นงานหนักพักไวใจปลงปลง ขืนรั้นคงตายแน่ก่อนแก่ชัวร์ รู้ตัวว่าทำงานหนักก็พักผ่อนสิคะ ทานข้าวด้วยข้าวต้องทาน นี่ถ้าเป็นเด็ก ดาวจะบอกว่า ถ้าคิดว่าลืมกินข้าวก็เอาข้าวมัดปากไว้จะได้ไม่ลืมค่ะ :21: :22: พักผ่อนเยอะๆ ค่ะ หัวข้อ: Re: …รำลึกถึงความตาย… เริ่มหัวข้อโดย: ยูริน ที่ 17 ตุลาคม, 2567, 11:44:38 AM เมื่อร่างกายยังดีมีแรงอยู่
คิดว่าสู้ขยันรั้นไปทั่ว พอหมดวันที่เผชิญเกินรู้ตัว ใจก็รัวหัวก็ปวดรวดกายา หากรักที่จะอยู่ดูคนรัก หรืออยากทำงานหนักได้ถ้วนหน้า ก็ต้องรู้ผ่อนพักสักเวลา ให้กำลังฟื้นฟูมาค่อยสู้ไป ยูริน ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะทุกท่าน หัวข้อ: Re: …รำลึกถึงความตาย… เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 17 ตุลาคม, 2567, 01:18:50 PM
หัวข้อ: Re: …รำลึกถึงความตาย… เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 17 ตุลาคม, 2567, 09:48:05 PM @ สงบ สงัด สลัด สนุก
สลาย สิทุกข์ สหาย สกัด สะโอด สตางค์ สบาย สะพาย สะอาด นิรันดร์ สมาน(ะ)ฉันท์ ๘ ๖ ===== บันดาลใจ จาก "สงบ ฤาพบนิรันดร์" กวีแก้ว พรรณราย 19 กรกฎาคม 2563 หัวข้อ: Re: …รำลึกถึงความตาย… เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 17 ตุลาคม, 2567, 10:05:24 PM (https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9UknJAghIxsPvrEJba69sdqZ2E08UV-MfKjktwlt2HdRhca_4vDXrauoPlk9zm8MJyjzfB5nPyRjj42wQ0aq52oIMK4bWIMibe26aNRPADO4adiVI-j8LKi9lvl1ag1af7IMY9LJ2clv7/s1600/maturi_301m.gif) เราจะพลันระลึกตอนนึกได้ ลมหายใจแทบลับดับอาสัญ จึงไหวตัวถ้วนทั่วให้รู้ทัน ชีวิตช่างแสนสั้นในบั้นปลาย บอบบางนักลำแสงแห่งชีวิต พลาดเพียงนิดอาจพลั้ง..รู้เมื่อสาย มิเป็นไรดอกหนา..เจ้าความตาย เจ้ามิใช่ผู้ร้ายในความจริง ก็ตั้งอยู่ดับไป..ใครก็รู้ มีให้ดูให้เห็นสรรพสิ่ง เพียงพระพุทธ พระธรรมนำแอบอิง ก่อนละทิ้งสังขารจากโลกไป. (https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEzX6Os9MHSsIQ4jfierDAVmzAYZjFPxFWgQUs9fMcNQl_VA_dN_Zfq_GpNFMC6LIer66FY2HezOAymLJwqeSFMj8ENA5m4QCnffFVkFGfC_U60OMAEuxUtiT_Psm8p-2zmArDZfiXWwrW/s1600/choco302m.gif) หัวข้อ: Re: …รำลึกถึงความตาย… เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 18 ตุลาคม, 2567, 08:01:04 AM @ มอง เมล็ดข้าวหนึ่งนั้น
.....เน่ามลาย เพียงเพื่อพงศ์ขจรขจาย .....จากเจ้า หวงห่วงแต่ตนจะกลาย .....กลับจบ พันธุ์เผ่านั้นแน่เศร้า .....สบสิ้นสูญสลาย |