หัวข้อ: นิทานของพ่อ เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 10 ตุลาคม, 2567, 10:09:07 PM (https://img2.pic.in.th/pic/IMG_8796681731ae35761661.jpeg)
• นิทานของพ่อ • (http://www.bloggang.com/data/j/jiujik/picture/1406002124.gif) ทุกค่ำคืนตื่นเต้นเล่นขี่ม้า เซถลาเหนื่อยอ่อนก็นอนแผ่ พอหอบเหนื่อยลูกจ๋าอย่างอแง นั่งลงแคร่ฟังนิทานอันเฮฮา (๑)มีลิ้นฟ้าประทานหวานเลิศรส อร่อยหยดย้อยร่วงห้วงเวหา ขนมทิพย์วิมานอันโอชา รางวัลฟ้ามอบไว้ให้คนดี คนมีสิทธิ์เอื้อมถึงจึงได้ลิ้ม ผู้ได้ชิมต้องปลุกลุกตีสี่ แม้นตื่นสายคลายร่างจางทันที ขนมลิ้นราตรีนี้หายจร (๒)มีเด็กน้อยคอยพ่อที่ท่อน้ำ อยู่ประจำอย่างเหงาดูเศร้าหลอน พ่อสงสัยจึงถามแม่งามงอน “ไยไม่นอนกันหนู..อยู่ที่ใด” “หนูถูกฆ่าทิ้งร่างห่างจากบ้าน โปรดสงสารจับคนฆ่ามาได้ไหม” “ลองบอกมาเถอะนั่นมันเป็นใคร” (พ่อถามเสียงสั่น) “แก! นั่นไง ..ที่ฆ่า! แก!น่ะทำ! ” (พร้อมตบพื้นเสียงดัง) เสียงร้อง “แฮ่” ดังขึ้นตื่นตระหนก หน้าตลกตกใจให้คนขำ ตามด้วยเสียงร้องหัวตัวคะมำ กลิ้งระบำขำครืนตื่นตาใจ ทุกนิทานพ่อเล่าเข้าถึงบท จ้องจรดนิ่งฟังอย่างสงสัย ทุกเรื่องเล่าผีคนผจญภัย ดั่งอยู่ในเรื่องราวพ่อเล่ามา หลากนิทานพ่อเล่าเอาแบบมั่ว ดำเนินเรื่องยั่วใจให้โหยหา “นิทาน”คือ “ฉาก” หลังยังติดตา แต่ “พ่อจ๋า” คือ “ภาพ” ที่อาบใจ (http://dl5.glitter-graphics.net/pub/817/817505rmsyub7qsw.gif) ดาวพฤหัส หัวข้อ: Re: นิทานของพ่อ เริ่มหัวข้อโดย: Heart_wood ที่ 17 ตุลาคม, 2567, 02:06:47 PM แอบสะดุ้งตกใจในตอนหนึ่ง มันคิดถึงบรรยากาศอย่างเผลอไผล นี่เรานั้นโดนพ่อแกล้งหรืออย่างไร เหตุไฉนจึงโล่งอก...เห้อ...เพียงนิทาน. :28: :28: |