|
หัวข้อ: "ผู้ถูกกลืน" เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 28 ตุลาคม, 2567, 08:28:42 PM (https://img2.pic.in.th/pic/tree-8921489_1280c9fe0a8ec9110109.png)
"ผู้ถูกกลืน" ผู้ครองวัฎฎ์โลกามหาศาล เทพแห่งกาลครอบขังยังทั่วถิ่น กาลเวลาหารอบขอบแผ่นดิน หรือปลายลิ้นถิ่นสวรรค์นั้นไม่มี หาบรรจบภพใดมิใช่เห็น เริ่มต้นเป็นที่ใดไกลเกินที่ – บรรยายความค้นหาวัดนาที เกินแสนลี้พรรณนามาเปรียบเปรย ห้วงแห่งกาลกลืนกินมิสิ้นดับ ห้วงแห่งการนอนหลับใช่ดับเฉย ห้วงแห่งการลืมตนคนละเลย ห้วงแห่งกาลไม่เคยเลยลืมกลืน กาลเวลาคงกลืนด้วยตื่นอยู่ มนุษย์ผู้ลืมหลงยังคงฝืน วัดเวลาค่าผ่านกาลเพียงคืน สิ้นจุดยืนของใจไม่รู้ตน ทุกย่างก้าวเวลาคราผันศก เพียงหยิบยกโบกอ้างอย่างสับสน เวียนสังขารกาลวัยผ่านในคน เฒ่าชราเวียนวนเพียงหนเดียว ผู้ถูกกลืนฤารู้ไม่สู้นัก วัฏจักรนักงานเขาสานเชี่ยว เพียงลืมตื่นสักครั้งสิ้นทางเทียว มนุษย์หนอคงเซียวหมดเขี้ยวเล็บ เจ้าผู้ครองการกลืนยังตื่นอยู่ มนุษย์ผู้ลืมหลงคงหนาวเหน็บ เพียงกระผีกซีกปัญญากว่ารู้เย็บ ย่อมถูกกลืนฝืนเจ็บเหน็บหนาวนาน masapaer กลอนต่อป๋าฮอร์ท คิดถึงป๋าค่ะ :29: หัวข้อ: Re: "ผู้ถูกกลืน" เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 31 ตุลาคม, 2567, 12:24:31 PM แล้วป๋าฮอร์ทไปไหนเสียแล้วเล่า
อยู่บ้านเก่าหรือบ้านป๋ายามขับขาน คิดถึงกลอนของป๋าครั้งวันวาน ก็เนิ่นนานแล้วหนา...จะว่าไป ความหมายกลอนบทนี้ลึกซึ้งนัก สติมาปัญญามักจะเกิดได้ หากแต่เพียง..หลงตื่นรู้..กลลวงใจ เหตุก็จักผลักไสผู้ถูกกลืน เราทุกผู้ทุกนาม..ใครเล่าพ้น ด้วยมากล้นกิเลสเกินจะฝืน สมณะ ชีพราหมณ์ ยังกลับคืน สู่ผู้ครองการกลืนชั่วกัปกัลป์. (http://upic.me/i/so/3o107.gif) |