เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: msp. ที่ 30 พฤศจิกายน, 2567, 02:25:26 AM



หัวข้อ: เพราะห่างใจ..หรือไกลเกิน
เริ่มหัวข้อโดย: msp. ที่ 30 พฤศจิกายน, 2567, 02:25:26 AM
(https://www.bloggang.com/data/w/walking-in-the-rain/picture/1490252239.gif)

เพราะห่างใจ..หรือไกลเกิน

(http://i194.photobucket.com/albums/z118/bondslozo/toy-box/toy-box2/pinkcloud.gif)

ฉันตะโกนร้องบอกรักทักไปที่เมฆสีขาว..ก้อนนั้น
ลมเหมันต์..ก็ตั้งเค้าเข้าสกัด
ทุกอณูหนาแน่นของลมเข้ากอดเกี่ยวรัด
รวบตวัดคลื่นเสียงของฉัน..จนเบี่ยงไปแสนไกล

จะตะโกนเท่าไหร่ก็ไม่ถึง
เมฆก้อนหนึ่งซึ่งฉันปรารถหนาอย่างหลงใหล
ทั้งที่รู้ว่าเมฆนั้นแสนห่าง... และห่างออกไป
เมฆจะล่องลอยสู่ที่ใดเกินใจรู้

แม้เพียงเห็นเมฆก้อนนั้น..คล้ายเพียงใกล้
แต่เอื้อมมือก็หาถึงไม่..จึงรู้ได้ความจริงสิ่งเป็นอยู่
ว่าแท้แล้ว..เมฆสีรุ้งเขาลอยล่องไปเราทำได้แค่..เพียงเฝ้าดู
ปล่อยเมฆลอยไปสู่ทิศทางของเขา..ปล่อยเราคอย

ฉันตะโกนบอกรักเมฆสีขาวก้อนนั้น..อีกครั้ง
ด้วยหัวใจและพลังทั้งหมดที่มี..หวังปลดปล่อย
ความอัดอั้นของรู้สึกแท้จริงที่สุดในคนหนึ่ง...ก็หลุดลอย
เมื่อเริ่มค่อยเข้าใจ..ว่าแท้เราต่างห่างใจ..มิอาจพบกันได้เพราะไกลเกิน

masapaer

(https://www.bloggang.com/data/w/walking-in-the-rain/picture/1490252239.gif)
เมื่อเขียนฉันทลักษณ์จนเข้าเลือดคุณจะรู้ว่ากลอนเปล่าเขียนยากมาก


หัวข้อ: Re: เพราะห่างใจ..หรือไกลเกิน
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 30 พฤศจิกายน, 2567, 07:44:38 AM


…ไกลแค่ไหน คือ ใกล้...


อยู่ไกลกัน...คิดถึงกัน ฉับพลันเหมือนชิดใกล้
เสียงหัวใจเต้นสอดคล้องพร่ำพร้องเรียกหา
คลื่นกระหวัดซัดซวนช่างปั่นป่วนอุรา
คล้ายนำพา...ทุกอณู สู่ความรัก

แรงดึงดูด หรืออย่างไร ฉันนั้นไม่รู้
ดุจสินธูโถมสุดต้านทานแรงผลัก
เมื่อหวนลมครั้งห่างหาย ย้อนกลับมาทายทัก
ก็เหลือสุดที่หัวใจ จะหยุดพัก ชะงักงัน

ลมหายใจเลื่อนไหลลาม โอบล้อมความรู้สึก
มีดบาดลึก ฤเทียมเทียบ เปรียบความอัดอั้น
แม้เพียงแค่บทรำพึง ส่งถึงให้แก่กัน
ธำรงมั่น มิซีดจางสร่างลงเลย

น้ำที่เซาะหาดทรายขาว เสียจนเว้าแหว่ง
น้ำคำแต่งสรรค์ต่อเติม เพิ่มพูนเผย
หากน้ำใจ ไฉนเล่า มิเท่าคำหวานเปรย
มิงอกเงยหยาดน้ำตา...จึงบ่ารดริน

ไกลแค่ไหน จึงจักใกล้ ในความคิด
ถูกหรือผิด สุดห้ามปรามเมื่อยามถวิล
พร้อมจะทุกข์ระทม ขมปร่า เป็นอาจิณ
ปล่อยหัวใจให้โบกโบยบิน...จนสิ้นสุดทาง

5fa_vF4mnGA

Soul Searcher
Inspired to write 30/11/2024