|
หัวข้อ: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 13 ธันวาคม, 2567, 06:57:12 PM แม่ครับผมติดกลอน ไม่เคยคิดเลยว่าความเปลี่ยวเหงา จะทำเราเจ็บปวดรวดร้าวได้ จากวันนั้นนานมากเธอจากไป แต่หัวใจยังเศร้าเร้าอารมณ์ เคยจะกินไม่ได้อาจตายแน่ เพราะรักแม่เยียวยารักษาผม กลับฟื้นใจเพราะเพื่อนเตือนระงม เลยเลิกซมสดใสได้กลับมา มาบัดนี้ผมสดใสได้มีรัก พึงประจักษ์รักใหม่ที่ใฝ่หา แม่ครับผมกระหายคล้ายถูกยา สั่งให้บ้าแต่กลอนอ่อนกำลัง ผมอยากเข้าอารมณ์กลอนทุกตอนค่ำ อยากเขียนคำอ่อนหวานปานถูกสั่ง อยากร้อยบทกลอนเด่นเป็นคนดัง อยากเขียนจังคลั่งมากอยากทุกวัน ผมจะตายไหมแม่แย่ใช่ไหม รักครั้งใหม่ไหวหวามยามแอบฝัน หากมิได้เข้ากลอนร้อนใจพลัน เลยต้องหมั่นหลบแว๊บแอบเขียนกลอน กวินพัฒน์ หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: msp. ที่ 13 ธันวาคม, 2567, 09:48:45 PM :201pr:
เขียนได้น่ารักมากค่ะ :14: หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 14 ธันวาคม, 2567, 07:41:10 AM
หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: ยูริน ที่ 14 ธันวาคม, 2567, 03:02:27 PM แอบซุ่มเรียนเขียนกลอนแน่นอนนัก
ท่าหลงรักของแท้แน่แล้วนี่ บรรจงสร้างสลักประจักษ์มี ติดแบบนี้ติดโลดไร้โทษทัณฑ์ ยูริน เห็นด้วยกะ masapaer เขียนได้น่ารักจริงะค่ะ หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 14 ธันวาคม, 2567, 07:08:42 PM อยากมีกลอนไพเราะก็ต้องฝึก
คงต้องศึกษานี้ทีละขั้น อ่านกลอนก็ผ่อนคลายไม่ต่างกัน และทุกวันมีเพื่อนเลื่อนมาเจอ มีกำลังใจดีก็งี้ครับ ดีกว่าหลับนอนเปล่าให้เราเก้อ เขียนกลอนฆ่าเวลากว่าลืมเธอ เขียนละเมอเพ้อไปให้ผ่อนคลาย กวินพัฒน์ :21: ขอบคุณครับ หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 14 ธันวาคม, 2567, 08:27:35 PM คงเข้าข่าย เสพติด ไปเสียแล้ว
จึงแต่งได้ คล่องแคล่ว แคล้วแหนงหน่าย ตำรับยา นี้ประเสริฐ แก่ทุกราย แลหญิงชาย ห้องนี้ คือผลพวง ทั้งติดกลอน ติดใจ ติดสัมผัส และติดหมัด ติดมวย จนหนักหน่วง ตอบกลอนไป ไยซัด มัดทั้งดวง ต่อยกลางใจ ไหลร่วง บ่วงกลอนกานท์. (https://1.bp.blogspot.com/-YVaRNhABMIw/T4ahpItpIwI/AAAAAAAAliQ/VmdtiEXyY1I/s1600/360450m9q728cukc.gif) พิกุลงวยงง กลอนเลยงงงวยไปด้วยนะค๊ะ ^_^ หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: msp. ที่ 14 ธันวาคม, 2567, 08:30:58 PM อยากมีกลอนไพเราะก็ต้องฝึก
คงต้องศึกษานี้ทีละขั้น อ่านกลอนก็ผ่อนคลายไม่ต่างกัน และทุกวันมีเพื่อนเลื่อนมาเจอ มีกำลังใจดีก็งี้ครับ ดีกว่าหลับนอนเปล่าให้เราเก้อ เขียนกลอนฆ่าเวลากว่าลืมเธอ เขียนละเมอเพ้อไปให้ผ่อนคลาย กวินพัฒน์ เขียนกลอนฆ่าเวลาให้ปรากฏ ฆ่าให้หมดสิ่งทำเพลียให้เสียหาย จงเหี้ยมโหดโหมดล่าฆ่าเรียงราย ให้สลายหมอกทมิฬกินดวงมาน จิตจงเหลือเพื่อความหฤหรรษ์ เป็นกำนัลส่งสุขสนุกสนาน บำบัดใจใต้ศิลป์กวินกานท์ ลบตำนานหมองเศร้าเอาทิ้งไป msp. :14: (https://www.bloggang.com/data/w/walking-in-the-rain/picture/1490186928.gif) หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: msp. ที่ 14 ธันวาคม, 2567, 08:33:35 PM :25:
ไม่ใช่โดนปาดนะจ๊ะ.. :28: คอมมันค้าง ส่งไม่ได้ แถมหมดเวลาระบบ พอได้อีกทีเจอกลอนพิกุลแล้วอ่า :15: :21: หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: •แก่นไม้๛• ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 03:39:42 AM
หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 09:29:24 AM มะสะแปโหดชะมัดจัดให้ฆ่า มิต้องมาปรานีความขี้เหงา ฆ่าให้หมดโหมดดุทำยุเรา ก็ฮึกเหิมสิเอาเราเลยทำ ให้เหลือแต่กวีที่สัมผัส แก่นไม้ชัดอารมณ์ที่คมขำ มิล่วงเกินมิตรสหายให้ระกำ แม้ต่อคำสบายใจไม่อาวรณ์ เอ็ม กวินพัฒน์ หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 07:05:59 PM ฉันติดเธอเพ้อเป็นกลอนนอนหลับฝัน
รักรำพันรำพึงถึงดวงสมร ครั้นตื่นมาเปรี่ยวใจไร้คู่นอน เธอลงกลอนหัวใจไม่รักเรา :15: หัวข้อ: Re: แม่ครับผมติด..กลอน เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 09:56:16 PM มีทางออกบอกทีพี่บอกหน่อย
ผมตาลอยคอยกลอนตอนที่เหงา ไม่มีกลอนอ่อนใจให้ซึมเซา ยังมาเฝ้าอ่านเขียนเวียนวุ่นวาย อยากมีกลอนอ้อนรักจากเธอบ้าง ให้หัวใจอ้างว้างได้จางหาย คิดอีกทีไร้รักจักมิตาย ไม่มีกลอนเสียดายตายแน่เลย เอ็ม กวินพัฒน์ :21: |