|
หัวข้อ: การุณยฆาต เริ่มหัวข้อโดย: สารินท์ ที่ 16 ธันวาคม, 2567, 11:58:09 PM การุณยฆาต (อ่านจากข่าวแล้วลองเอามาแต่งเป็นกลอนค่ะ) ร่างทั้งร่างเต็มเปี่ยมไปด้วยทุกข์ โรคเร้ารุกรุมสุมกลุ้มซ้ำสอง ค่ารักษาเบียดเสียดเจียดประคอง ใจหม่นหมองเป็นภาระของครอบครัว มียาฉีดให้ต้องตายบ้างไหมคะ อยากจะละทิ้งทุกอย่างทั้งลูกผัว ดีกว่าอยู่ไปวันๆเพราะความกลัว มนมืดมัวสลัวรางอย่างตั้งใจ จะบาปบุญคุณโทษโปรดอย่าคิด ถูกหรือผิดจิตชั่งดูพ้นขื่นขม ถ้าต้องอยู่ทั้งที่ทุกข์จุกระบม ขอซานซมตายดีกว่าล้ากายใจ ในมุมมืดซอกหลืบคืบทับถม อยากจะบ่มบ่งหนองเน่าเข้าใจไหม ขอเพียงสิทธิ์ปลิดชีพจากลาไกล ไม่อยากให้ภาระนี้ต้องยืดยาว หัวข้อ: Re: การุณยฆาต เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 17 ธันวาคม, 2567, 01:04:39 PM ดูลำบากใจจังต้องชั่งจิต
หากเลือกคิดปลิดปลงคงเหน็บหนาว คนที่รักจากไปดั่งไร้ดาว แสงสกาวชีวินก็สิ้นไป คนที่ไปคงสบายคลายความทุกข์ คนที่อยู่คงจุกทุกข์หมองไหม้ ท้ายที่เลือกนั้นหรือคืออะไร คงรับการตัดสินใจกันและกัน กวินพัฒน์ หัวข้อ: Re: การุณยฆาต เริ่มหัวข้อโดย: •แก่นไม้๛• ที่ 19 ธันวาคม, 2567, 09:18:27 PM
หัวข้อ: Re: การุณยฆาต เริ่มหัวข้อโดย: ยูริน ที่ 20 ธันวาคม, 2567, 05:48:52 PM เป็นทางเลือกสุดท้ายในที่สุด
เลือกจะหยุดหายใจในโลกหล้า บั่นอายุสังขารกาลเวลา ด้วยเมตตาเข้าใจในทุกข์ทน คนเจ็บป่วยด้วยนึกถึงคนใกล้ มิอยากให้ลำบากยากหมองหม่น คนรอบข้างอยากให้อยู่ดูกมล จะเจ็บป่วยยากดีจนคนของเรา ดูเป็นการเลือกข้างอย่างลำบาก ท้ายก็คือการพรากจากด้วยเศร้า สุดแต่การตัดสินใจให้เลือกเอา ฉันขอเคารพการตัดสินใจ ยูริน หัวข้อ: Re: การุณยฆาต เริ่มหัวข้อโดย: msp. ที่ 20 ธันวาคม, 2567, 08:56:16 PM คนอยากไปทรมาณสังขารหนัก
คนที่รักอยากดูอยู่ชิดใกล้ มิอยากพรากจากกันด้วยฉันใด คนอยากไปเพราะอยากพักสองทาง อยากพักแล้วร่างกายพ่ายภัยโรค สุดวิโยคจำใจขอไกลห่าง อยากพักเพื่อคนรักได้พักวาง จบทุกอย่างสบายใจให้คนเป็น คนจะอยู่กำลังใจไหวไหมเล่า คงโศกเศร้าคนรักจักไม่เห็น ความคิดถึงบาดใจในเช้าเย็น หลากประเด็น..เราหล่ะเลือกอะไร msp. หัวข้อ: Re: การุณยฆาต เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 22 ธันวาคม, 2567, 12:14:46 AM (https://4.bp.blogspot.com/-sHK9bi10kZU/T4aizynH2nI/AAAAAAAAlt0/Sy0-j1U2vCI/s1600/693895zyt60hb9z8.gif)
ด้วยผิดชอบชั่วดี..ยอมรับยาก ยอมลำบากตรากตรำยามป่วยไข้ เมื่อชะตาพาให้พบเหตุเภทภัย ต่างทำใจยอมรับปรับวิธี แต่ก็เนื่องเข้าใจในผู้ป่วย เราไม่อาจจะช่วยให้หลีกหนี ความเจ็บปวดทางกายทบทวี ความเห็นใจเช่นนี้มันร้าวทรวง เหลือเพียงคนที่เป็นนั่นแหละหนา ต้องปล่อยวางความโศกาพาใหญ่หลวง ต้องก้าวพ้นโทษตัวด้วยทั้งปวง เพียงตักตวงเวลานี้ที่พบกัน คงกล้ำกลืนถ้อยคำความรู้สึก จิตสำนึกข่มไว้ไม่หวาดหวั่น เธอจากไปฉันอยากตามไปผูกพันธ์ เป็นถ้อยคำแสนสั้นอัดอั้นใจ เธอยากลับลาโลกประโยคนี้ เหตุผลอันมากมีมาโถมใส่ ฉันทำได้เพียงยอมรับอย่างห่วงใย ไม่เป็นไร..ฉันรับรู้อยู่จนลา. (https://4.bp.blogspot.com/-sHK9bi10kZU/T4aizynH2nI/AAAAAAAAlt0/Sy0-j1U2vCI/s1600/693895zyt60hb9z8.gif) |