|
หัวข้อ: โลกคือละคร เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 18 ธันวาคม, 2567, 08:20:01 PM คนที่เรารู้จักมักตายก่อน
เป็นเหมือนบทละครตอนสั้นสั้น เมื่อชีวิตปิดฉากตายจากกัน เหลือคืนวันเก่าเก่าเหงาเดียวดาย คนเศร้าคือคนที่มีชีวิตอยู่ คอยรับรู้โลกสีจางเพื่อนห่างหาย รู้ซึ้งถึงการเกิดแก่เจ็บตาย จึงอยู่อย่างเรียบง่ายและพอเพียง :12: หัวข้อ: Re: โลกคือละคร เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 18 ธันวาคม, 2567, 08:54:19 PM อย่าซึมเศร้าเหงาใจขอให้รู้ วันนี้อยู่..มั่นคงได้ส่งเสียง โลกสนุกสุขแสนใช่แอ่นเอียง ทุกข์ลดเลี่ยง..อย่าลุ้นเดี๊ยวคุ้นเคย อยู่กับคนสังคมสุขสมนัก ร้อยคำรัก..วจีเลิศช่วยเปิดเผย คุยกับคนสนุกชอบคำตอบเลย และเอื้อนเอ่ย...แต่งกลอนต่อ..อย่างพอใจ Jannjao หัวข้อ: Re: โลกคือละคร เริ่มหัวข้อโดย: msp. ที่ 18 ธันวาคม, 2567, 09:34:15 PM คนที่เรารู้จักมักตายก่อน (ป๋า hort39)
ช่วงละครตอนนี้มีแปไหม แอบหวังว่าป๋ามิรู้หนูเป็นใคร มิอยากไปจากป๋ามาบอกที อย่ารู้จักแปเลยแปข้อร้อง ใช่ขัดข้องหมองเศร้าจะเฝ้าหนี แปขออยู่ต่อหน่อยสักร้อยปี ป๋าคนดีเมตตาอย่ารู้จัก...แปเลย :15: Msp. อย่าพึ่งรู้จักมะสะแปได้ไหมคะ... :21: |