เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: พิมพ์ภัสสร ที่ 21 ธันวาคม, 2567, 11:45:28 AM



หัวข้อ: เพียงรอนร้าว
เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์ภัสสร ที่ 21 ธันวาคม, 2567, 11:45:28 AM
กระไรเลยใจเอ๋ยช่างอ่อนไหว
เพียงใบไม้ปลิดใบหล่นคะคว้าง
เพียงตะวันทอแสงสลัวราง
เพียงนภางค์ครึ้มหม่นคราฝนโปรย

เพียงเท่านี้ดวงใจก็ไห้โหย
เพียงลดาร่วงโรยในลมหนาว
เพียงลำพังพร่ำเพ้อกับแสงดาว
เพียงรอนร้าวเพราะเราไร้คู่เคียง


หัวข้อ: Re: เพียงรอนร้าว
เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 21 ธันวาคม, 2567, 12:14:35 PM
เข้าใจในความเหงาที่เราเหมือน
มันลางเลือนสัมพันธ์เข้าขั้นเสี่ยง
แม้นมีอยู่เหมือนไร้คู่ใจเคียง
จึงร้าวเพียงลำพังอย่างเดียวดาย

 :15:

กวินพัฒน์


หัวข้อ: Re: เพียงรอนร้าว
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 22 ธันวาคม, 2567, 12:44:55 PM
อยากได้รับอ้อมกอดในคืนนี้
อยากพิงไหล่ใครคนดี..ไม่มีขาย
จำต้องเฝ้ามองฟ้าดาราราย
เมื่อไร้คนเคียงกายได้แต่มอง

มันรู้สึกเปราะบางระหว่างคิด
ฉันกำลังหลงทิศคราจับจ้อง
ความอ่อนไหวใยกลับมาครอบครอง
ได้เพียงร้องไห้เงียบ-เงียบอยู่ลำพัง.


(http://upic.me/i/rn/0zm215ftz7h.gif)