เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: msp. ที่ 28 ธันวาคม, 2567, 12:36:21 AM



หัวข้อ: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: msp. ที่ 28 ธันวาคม, 2567, 12:36:21 AM
(https://i.ibb.co/wRLpDj5/1235994567.gif)

หลังม่าน..วันคริสต์มาส



เสียงกระดิ่งเรียกขวัญวันคริสต์มาส
เตือนประกาศวัฎฎ์เวียนเปลี่ยนศกใหม่
ครบรอบปีเปลี่ยนกาลอันวิไล
มิช้าในเร็ววันนั้นจะมา

ไฟกะพริบแสงถี่หลากสีสัน
กล่องของขวัญหลากสิ่งวิ่งจัดหา
อื้ออึงเสียงดนตรีหลากลีลา
ผู้คนพาสนุกสุขเปรมปรีดิ์

ชุดสีแดงแต่งเข้มเต็มพักตร์แก้ม
ประดับแซมไฟระยิบกะพริบถี่
ซ้อมบทพร้อมสร้างสุขทุกเวที
คือหน้าที่กำหนดบทต้องทำ

ทุกรอยยิ้มคือเป้าหมายในหน้าที่
หัวเราะนี้คือรางวัลอันดื่มด่ำ
เป็นพลังคนหน้าม่านงานประจำ
คนดูขำหน้าเปื้อนยิ้มย่อมอิ่มใจ

ทุกลีลาสำเนียงน้ำเสียงเร่ง
สลับเพลงประชันทันสมัย
เชื้อเชิญชวนแขกสนุกทุกขั้นไป
ยิ้มหน้าม่านหวามไหวในวันคืน

จบงาน..สุข..ปรบมือคือที่สุด
หลังม่านหยุดยิ้มจาง..อย่างเศร้าฝืน
หยาดน้ำตา..หลั่งในให้กล้ำกลืน
เริ่มสะอื้น..หลังม่าน..จบการแสดง

(https://i.ibb.co/wRLpDj5/1235994567.gif)
masapaer



(https://i.ibb.co/hVKwhhF/DALL-E-2024-12-29-21-29-27-A-Thai-woman-wearing-a-plain-bright-red-dress-and-a-headband-adorned-with.webp) (https://ibb.co/x6MdPPq)


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 28 ธันวาคม, 2567, 08:00:57 AM
จบภาระหน้าที่ในที่สุด
รอยยิ้มหยุดคลุมม่านใจไร้สีแสง
ในเบื้องลึกหลังม่านมานอ่อนแรง
สิ่งใดแจ้งได้ไหมเล่าดาวคนดี

หน้าม่านหยุด..สะอื้นเสียง...เพียงด้านหลัง
หมดกำลังใจล้า..ยังหน้าที่
ไร้น้ำตาร่วงหล่นบ่นเวที
กลืนฤดีเจ็บปร่าเพราะว่าทน

การแสดงจบลง..คงอ้างว้าง
เรื่องราวต่างย้ำใจให้หมองหม่น
เสียงหัวเราะหน้าเวทีที่วกวน
คืออีกคนที่กล้ำกลืนฝืนยิ้มมา

หายนานครับกลับมาดูปร่าหมอง
ท่วงทำนองกรองคำทำผวา
ทิ้งกลอนโศกโลกเศร้าเคล้าน้ำตา
แล้วหายหน้าไร้เงาเอาใจคลอน


 :29:
กวินพัฒน์





หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 29 ธันวาคม, 2567, 12:51:27 PM


นักแสดง แสดงดี ตีบทแตก
เหมือนแจงแจก รสความ ตามอักษร-
เฉกผู้เขียน เขียนกำหนด บทละคร
ชัดแจ้งตอน ยินปรารภ เสียงปรบมือ

ฉากเบื้องหลัง ใบหน้าฉาบทายิ้ม-
ไร้เอมอิ่มซึ้งซาบ ดั่งภาพสื่อ
ชีวิตจริง เหลื่อมล้ำ ต่างคำลือ-
ว่าเลื่องชื่อ โภคทรัพย์ศฤงคาร

บางครั้งอินเกินบท หมดดวงจิต
จนตรึงติดตรึงตรา พาฟุ้งซ่าน
เรื่องส่วนตัวสับสน ปนเรื่องงาน
เกิดอาการซึมเศร้า เข้าฝังใน

ลุ่มหลงเงื่อนงดงาม ตามภาพลักษณ์
มินานจัก เลือนสติ มิสงสัย
เหลือบ่ารับ กับหนังหน้า ชราวัย
ยับย่นดึงขึงขึ้นใหม่ ไร้เค้าเดิม

โซ…เซอะเซอ
29 ธันวาคม 2567




หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 29 ธันวาคม, 2567, 08:04:18 PM
เพราะบางครั้งก็จริงใช่สิ่งแสร้ง
ใช่มิใช่การแสดงหรือแต่งเสริม
สิ่งเบื้องหลังต่างมากหลากเพิ่มเติม
คงต้องเริ่มถามคนต้นข้อความ

กลอนคือกลอนวรรณกรรมงามหน้าฉาก
เบื้องลึกมากแต่งหรือจริงสิ่งอยากถาม
คนอ่านคงเดาใจไปทุกยาม
ล้วนแต่ตามความคิดมีสิทธิ์เดา


กวินวัฒน์


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: msp. ที่ 30 ธันวาคม, 2567, 12:21:20 PM
(http://upic.me/i/pc/7av1_8pj180.gif)
กลอนคือเรา..เราคือกลอนตอนอ่อนไหว
หลากอารมณ์คละไว้เมื่อใจเหงา
มีเรื่องจริงอิงสร้างต่างคัดเอา
บรรจงเล่าเรียงถ้อยมาร้อยกรอง

หากโลกคือละครย้อนชีวิต
สะท้อนคิดจิตคนปนสิ่งผอง
ทุกเรื่องราวเราพบสบครรลอง
อาจเพียงมองหน้าฉากหลากนิยาม

เหล่าผู้คนล้วนเห็นเน้นหน้าฉาก
เบื้องหลังมากเรื่องราวคนเฝ้าถาม
ก็เพียงหนึ่งในร้อยของถ้อยความ
หากวิ่งตามถามไถ่ใจจะคลอน

เพียงรับรู้เข้าใจในมนุษย์
มิสิ้นสุดหยั่งดิ่งถึงสิ่งซ่อน
หากจะมองจริงหรือแท้?..แค่ละคร?
ทุกบทกลอน..การแสดงจงแบ่งใจ

บทเรียงรายมีจริงสิ่งซ่อนแฝง
การแสดงสร้างสรรค์นั้นก็ได้
โปรดอย่าลืมคนเขียนย่อมเพียรไป
มีฤทัยเป็นมนุษย์สุดคาดการณ์

จงสดับประพันธ์วรรณศิลป์
โลมประทินศิลปะพาสืบสาน
อารมณ์คล้อยอ่อนไหวไปตามงาน
เรื่องหลังม่าน..หัวใจให้ปล่อยวาง

(https://i6.glitter-graphics.org/pub/1628/1628666hhetv7rlrg.gif)
masapaer



หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 02 มกราคม, 2568, 08:38:33 AM
คนมีปมหัวใจก็ไหวอ่อน
ทุกบทกลอนหากเศร้าก็เหงาบ้าง
คนเขียนกลอนผูกฝันอันเลือนลาง
จิตมันบางน่าขำทำยังไง

กลอนของใครใครเกลาใช่เดายาก
บางครั้งมากสิ่งซ่อนแสนอ่อนไหว
หากตามงานอ่านถึงซึ้งงานใคร
อารมณ์คล้อยก็พาไปหวั่นไหวตาม

 :15:

กวินพัฒน์


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: •แก่นไม้๛• ที่ 02 มกราคม, 2568, 11:58:47 AM
การแสดงเสร็จสิ้นเพียงเบื้องหน้า
แสงเจิดจ้าหน้าเวทีที่วาบหวาม
เป็นเพียงบทตอนหนึ่งถึงนิยาม
อยู่ในนามของมนุษย์สุดหยั่งใจ

หากเวทีนี้มิใช่ที่สุดท้าย
ที่จะหมายจบแสดงอันยิ่งใหญ่
ยังมีอีกหลายเวทีที่ยาวไกล
เพื่อรองรับบทบาทใหม่ในชีวิน

แลเบื้องหลังยังคงบรรจงสร้าง
สู่เส้นทางการแสดงจนแสงสิ้น
เบื้องหน้าสุขทุกข์ภายในได้ยลยิน
ปรารถนาจะโบยบินนอกเวที.

    •แก่นไม้๛•


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 02 มกราคม, 2568, 12:34:52 PM
หลงเสน่ห์คนกลอนก็อ่อนไหว
ก็ห่วงใยไหวหวามตามทุกที่
คนหน้าม่านการแสดงเกินแจ้งมี
ออกบทดีหน้าม่านอันตรึงตรา

เสร็จแสดงหลังม่านงานผ่านพ้น
ก็ล้วนคนหลากจินต์ถวิลหา
สุดคาดเดาใดชัดวัดอัตตา
จบฉากลา..ใจแท้..อ่อนแอเป็น


กวินพัฒน์


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 02 มกราคม, 2568, 11:07:27 PM
นักแสดงเจ้าบทบาทฉลาดรุก
บทสนุก โศกา พาให้เห็น
อันเบื้องหน้าคราแสดงแสร้งลำเค็ญ
หรือรีดเร้นร้อยยิ้มย่อมพิมพ์ใจ

หากเบื้องหลังยังสะกดบทเบื้องหน้า
ฉาบไว้ซึ่งดวงตาพาสั่นไหว
อันตัวตนแยกสองมิเท่าไร
แต่มิอาจแยกใจไว้สองทาง

(https://www.bloggang.com/data/n/narak-jung/picture/1466510781.gif)


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 02 มกราคม, 2568, 11:48:36 PM
เราก็ต่างเคยอยู่รู้เบื้องหลัง
ในบางครั้งที่เห็นเช่นอีกอย่าง
เรื่องส่วนตัวเจ้ากลอนก็อ่อนบาง
บัดสำนวนชวนวางก็ต่างไป

บางคนหนักรู้สึกลึกซ่อนเร้น
กลับเบี่ยงเบนอารมณ์ข่มซ่อนได้
เพียงเพราะอยากเห็นเพื่อนสบายใจ
หลังม่านในชีวิตเกินคิดแทน


ผมไม่เคยเขียนกลอนตอบกระทู้ที่ไหน  มีแต่เขียนเรื่อยเปื่อย
และที่นี่เขียนกันเก่งมาก ผมอินทุกเรื่อง แยกไม่ออกจริงๆครับ
 :15:

กวินพัฒน์


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 03 มกราคม, 2568, 10:59:41 AM
สื่อไปตามที่ใจปรารถนา
ความรู้สึกนำพาไปถึงแก่น
หลายบทกลอนซ่อนลึกผนึกแน่น
สู่ดินแดนแผ่นชีวิตในวันวาน

บทอักษรสะท้อนเห็นเป็นความคิด
ซึ่งมีมากหลากทิศยามสื่อสาร
ไม่จำเป็นต้องแยกแยะชำแหละกานท์
เชื่ออย่างที่เราอ่านผสานใจ

ต่างหยิบยื่นไมตรีด้วยเป็นห่วง
ผู้อ่านหน่วงอารมณ์เกินข่มไหว
ผู้แต่งเกรงจะเหงาเศร้าเกินไป
จึ่งรับไว้ไมตรี..ที่บทกลอน.

(https://i.ibb.co/c8j1tTH/nbis6.gif)

ไม่อาจบอกได้สิ่งใดจริงหรือไม่จริง แต่บทกลอนสะท้อนความคิดของผู้แต่งเสมอ อาจเป็นเรื่องที่เกิดตอนนี้หรืออาจเป็นแค่เสี้ยวนาทีที่รู้สึก...หรืออาจเป็นสิ่งที่ผ่านมานานแล้ว .. เป็นไปได้เสมอ...เราเป็นผู้อ่าน เพียงเราซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเอง อย่าคิดมากเลยค่ะ ^.^



หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 03 มกราคม, 2568, 08:26:49 PM
ยอมรับว่าอ่อนไหวในบางอย่าง
ใจผมบางเพราะเศร้าเหงามาก่อน
ในจังหวะบางคราวเงาสะท้อน
ก็เอนอ่อนไหวบ้างแต่ช่างมัน

พบกลอนสื่ออารมณ์ผมก็ทึ่ง
ที่เข้าถึงใจเอ็มก็เต็มกลั้น
เกิดสงสัยระคนปะปนกัน
ประสาคนช่างฝันเท่านั้นเอง


เอ็ม กวิน

ขอบคุณครับคุณพิกุลแก้ว ก็ไม่ถึงคิดมากหรอกครับ
แค่ช่างคิด  เพียงเพราะกลอนตั้งกระทู้ กลอนตอบนี่เข้าใจครับมุกถึงอึ้งได้  :28:
สนุกดีครับผม จะตั้งใจฝึกครับ :21:


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: ยูริน ที่ 04 มกราคม, 2568, 10:01:00 AM

พ่ออินกลอนหรืออินคนจนว้าวุ่น
นั่งอ่านลุ้นเถอะหนอพ่อคนเก่ง
หมั่นฝึกไปกาพย์กานท์ขานบรรเลง
ให้เป็นเพลงบรรเทาความเหงาทรวง

นั่งบรรยายสวมบทจรดหมึก
เป็นบันทึกของใจไปทุกช่วง
เปลี่ยนบทบาทหวานเศร้าเหงาทะลวง
หรือรักซึ้งสุดดวงใจให้ตรึงตรา


ยูริน
 :12:


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 06 มกราคม, 2568, 05:33:11 PM
คงอ่อนไหวไปหมดจดมิไหว
อารมณ์ใจฝังจินต์ถวิลหา
เคลิ้มเรียงร้อยถ้อยพจน์รจนา
ของกานดาเข้าแล้วแก้วยาใจ

กวินพัฒน์

พี่ยูรินห่างๆ ไปนะครับงานยุ่งเหรอครับ


หัวข้อ: Re: หลังม่าน..วันคริสต์มาส
เริ่มหัวข้อโดย: ยูริน ที่ 07 มกราคม, 2568, 08:31:13 PM
คนหน้าม่านกานท์กลอนก็ร่อนบอร์ด
อิ่มตลอดผลงานหมั่นลงให้
ครั้งเมื่ออ่านก็อิ่มปริ่มฤทัย
หลังบอร์ดกลอนคนอ่อนไหวได้เหมือนกัน

ไม่ต่างโชว์หน้าม่านนั่นดอกหนา
บางเวลายุ่งยากเกินบากบั่น
สิ้นเวลาการงานเมื่อหมดวัน
ก็เหนื่อยเพลียแค่นั้นนั่นและเธอ


ยูริน

เป็นจังหวะช่วงเร่งเร้าของงาน
ก็มีเพลียนิดหน่อยค่ะน้องเอ็ม จะแว้บมาอ่านกลอนเสมอค่ะ
 :21: