|
หัวข้อ: < เงาร้าง..กลางใจ > เริ่มหัวข้อโดย: ตรีประภัสร์ ที่ 10 ธันวาคม, 2556, 05:35:09 AM (http://upic.me/i/3s/zwdlsc9tdni.gif) ...เงาร้าง กลางใจ... เป็นเงาร้างกลางใจใครคนหนึ่ง ดั่งเหมือนซึ่งว่างสิ้นทั้งกลิ่นสี แสนรวดร้าวเจ็บล้ำช้ำชีวี ดวงฤดีขื่นขมตรมฤทัย หมองหม่นไหม้ไมตรีหามีต่อ เฝ้าร่ำรอเธอนั้นสุดหวั่นไหว อนิจจาหมดไม่เหลือแม้เยื่อใย น้ำตาไหลสุดกลั้นพลันหลั่งริน ยามชื่นชอบมอบคำหวานฉ่ำนัก เอ่ยฝากรักยื่นให้ไม่จบสิ้น พอแหนงหน่ายคลายคำย่ำลงดิน ดั่งพรากจินต์ลับหายตามสายกาล อานุภาพความรักหนักและแน่น ประดุจแดนสวรรค์อันหวามหวาน เมื่อมองจากต่างมุมขุมทรมาน เป็นสุสานรางรางสุดทางไป พลาดพลั้งหวังเสียทีมีรักหน่าย เฝ้าฟูมฟายเวทนาน้ำตาไหล อกหักดังลิ่มตอกซ้ำชอกใจ หมดอาลัยตายอยากสิ้นซากคน หนึ่งโสม ๑๐.๑๒.๒๕๕๖ :35: (http://upic.me/i/3s/zwdlsc9tdni.gif) หัวข้อ: Re: < เงาร้าง..กลางใจ > เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 01 กุมภาพันธ์, 2557, 11:03:12 PM ๑. เธอมิใช่เงาร้างกลางดวงจิต ขออย่าคิดน้อยใจให้สับสน เธอมีค่ามากล้ำฉ่ำกมล ขออย่าทนทุกข์ท้อระย่ออุรา ๒. เธอคือโสมส่องแสงแจรงเลิศ พราวพริ้งเพริศกว่าใดจะใฝ่หา พรมแพร้วพรายอร่ามท่ามดารา ท้องนภาเพียงหนึ่งติดตรึงมาน ๓. อาจหม่นเมฆมัวหมองครรลองอับ แต่มิลับสุดสิ้นแห่งแสงสาร ยามเมฆหมอกคลี่แล้วเคยแผ้วพาน จะขับขานเพลงร้องก้องฤดี ๔. จะเป็นเพลงพิณสรวงจากห้วงหาว ท่ามดวงดาวเริงรำระบำคลี่ เธอจะพบสุขสันต์มั่นไมตรี จากผู้พลีหัวใจ.. ให้แท้จริง ฯ - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) |