หัวข้อ: "พลอยดาว" โดย ฤทธิ์ ศรีดวง
เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 12 กุมภาพันธ์, 2568, 03:12:38 PM
พลอยดาว
โดย ฤทธิ์ ศรีดวง
๑. ม้าไม้นั้นยายนั่ง..........................แกเอนหลังอ่านหนังสือ
นางฟ้าผู้ตาปรือ...............................มาแอบนั่งฟังเรื่องราว
ยายจึงปิดปกหน้า............................เหลือบสายตามองหลานสาว
สาวน้อยชื่อ “พลอยดาว”..................มาหนุนตักเพราะรักยาย
ขอฟังนิทานกล่อม............................นางผมหอม, จอมวายร้าย
อื่นอื่นอีกมากมาย............................ที่ยายเล่าก่อนเข้านอน
ตักยายนิ่มกว่านุ่น.............................และอบอุ่นกว่าหนุนหมอน
ปวดหัวและตัวร้อน............................ยายจะพัดขจัดภัย
ยายคอยลูบปอยผม..........................ที่พลิ้วลมดุจพรมไหม
ตาพริ้มยิ้มละไม................................ตั้งสติฟังนิทาน
๒. เริ่มเรื่อง ณ เมืองหนึ่ง....................ที่สวยซึ้งและไพศาล
แม่มดผู้สามานย์...............................ได้แอบเฝ้ารักเจ้าชาย
เจ้าชายสุริยัน....................................มาถึงวันได้หมั้นหมาย
เจ้าหญิงดาราราย..............................ผู้เลอโฉมดั่งโคมจันทร์
งานเลี้ยงกลางเมืองหลวง...................อาทิตย์ดวงดังดับขันธ์
เมฆบังดวงตะวัน...............................นางแม่มดปรากฏกาย
คำรามด้วยความแค้น........................สาปคนแสนให้สูญหาย
เหลือนางกับเจ้าชาย..........................และสุดาผู้ลาวัลย์
๓. แม่มดสบถถ้อย.........................“เจ้าหญิงน้อยเนื้อสมัน
เจ้าชายสุริยัน....................................เป็นของข้าดาราราย”
สิ้นเสียงจึงสาปซ้ำ..............................เป็นมนต์ดำเข้าทำร้าย
เจ้าหญิงกอดเจ้าชาย..........................อิงอกอ้อมตายพร้อมกัน
นางร้ายก็กรีดร้อง...............................น่าขนพองสยองขวัญ
เห็นชัดอัศจรรย์...................................คำสาปซ้ำไร้น้ำยา
๔. แรงรักอันศักดิ์สิทธิ์.....................แรงกว่าอิทธิฤทธิ์กล้า
แม่มดก็โกรธา.....................................หน้าแดงเลือดอย่างเดือดดาล
เจ้าชายสุริยัน......................................ด้วยเชิงชั้นชาติทหาร
จะพ่ายหรือวายปราณ..........................จะป้องนุชจนสุดใจ
มารเอ่ยอย่างเย้ยหยัน..........................“จะรักกันถึงวันไหน
เอาซิ..พิสูจน์ไป....................................ชั่วกัปกัลป์นิรันดร์กาล
โอม..ผีและปีศาจ..................................ขออำนาจพญามาร
ฤทธาแห่งซาตาน..................................ประสิทธิ์ผลเสกมนตรา
เจ้าชายจงกลายร่าง..............................เป็นแสงสางสุริยา
เจ้าหญิงผู้โสภา.................................... เป็นหญ้าน้อยผู้ด้อยแรง
รอคอยดวงตะวัน...................................อย่างโศกศัลย์มาปันแสง
น้ำตาราคาแพง.....................................เป็นน้ำค้างอยู่กลางไพร
หากหญ้ายังกล้าแกร่ง............................ที่แห้งแล้ง ณ แหล่งไหน
เหน็บหนาวยังพราวใบ............................ถ้าอุทัยยังทาบทอ
ข้าจะศิโรราบ..........................................ถอนคำสาปทุกทุกข้อ
ถ้าเจ้านั้นเฉากอ......................................จะเป็นหญ้าชั่วฟ้าดิน
เจ้าจะรู้ใจเจ้า..........................................หนักแน่นเท่าภูเขาหิน
หรือสูงกว่ากาบิน.................................... หรือรวยรินแค่กลิ่นจาง”
๕. เริ่มจากทะเลทราย.........................หลังฝนพรายลงพรูพร่าง
ต้นหญ้าผู้บอบบาง..................................ก็เผยร่างขึ้นกลางทราย
ฝนแล้งหญ้าแห้งผาก...............................ถ้าฝนหลากหญ้าขยาย
จะตื่นจากความตาย................................รับตะวันนิรันดร
แม่มดใช่หมดท่า......................................จึงกล่าวว่า.. “จงช้าก่อน
รอดตายจากทรายร้อน.............................ใช่หมายข้าจะปราณี ”
เสกทรายให้หายแล้ง................................ยุคน้ำแข็งเข้าแทนที่
ทั่วพื้นปฐพี..............................................จึงเย็นเยือกถึงเปลือกฟ้า
อุณหภูมิที่ผิวเนิน......................................ติดลบเกินศูนย์องศา
แสนสัตว์สูญชีวา......................................แม้หญ้ายอดก็วอดวาย
๖.กระทั่งสุรีย์ส่อง.................................สาดแสงทองทอประกาย
ตื่นเถิดดาราราย........................................อย่ายอมแพ้แก่นางมาร
เสียงสั่งนั้นดั่งปร่า......................................เธอเหนื่อยล้าจากพร่าผลาญ
ขอหลับชั่วกัปกาล.....................................ใต้แผ่นพื้นน้ำแข็งพราว
สุสานธารน้ำแข็ง........................................ลมพัดแรงและเหน็บหนาว
ฤดูกาลนานยาว.........................................ไร้ดวงแดดเดือนตะวัน
สิ้นพายุน้ำแข็ง...........................................ก็เริ่มแสงแห่งคิมหันต์
หญ้าหยัดขึ้นกัดฟัน....................................โผล่ยอดยืนจากพื้นเย็น
๗. มารร้ายไม่คลายแค้น.......................พ่ายกับแผนช่างแสนเข็ญ
หลอมโลกละลายเป็น...................................ทะเลวนอันเวิ้งว้าง
หญ้าล่มลงจมเร้น.........................................มองไม่เห็นแสงสว่าง
มืดดับเหมือนอับปาง.....................................ผู้หลงทางคงวางวาย
คลื่นเคลื่อนสะเทือนลั่น ...............................น่าอกสั่นน่าขวัญหาย
แต่หญ้าดาราราย.........................................กลับรอดตายเพราะกลายพันธุ์
อยู่แหล่งพอแสงสาด.....................................ธรรมชาติจึงคัดสรร
เห็นเดือนดวงตะวัน.......................................ท่ามกลางป่าปลาการ์ตูน
๘. นางร้ายร่ายคำสาป............................ให้เลราพณาสูร
โผล่หินแผ่นดินพูน.........................................แลเศษซากปะการัง
พอพ้นจากมนต์มืด........................................ก็พราวพืชน้ำจืดขัง
หญ้าจมในตมปรัง.........................................ต้นพลิ้วพ้นผิวน้ำ
นางร้ายยังไม่ท้อ............................................เห็นต้นฝ่อหญ้ากอช้ำ
ใบบางกระด่างดำ..........................................เพราะกรำกร้านมานานปี
ด้วยเดชแห่งเวทย์มนต์....................................บันดาลดลด้วยฤทธี
คืนพื้นปฐพี....................................................เฉกเช่นตอนแต่ก่อนมา
แดดเช้าจึงเข้าห่ม...........................................ระลอกลมระงมหญ้า
แม่มดเสกศิลา................................................เป็นแผ่นกว้างทับกลางดิน
หญ้าเขียวขจีแสน...........................................ถูกทับแบนด้วยแผ่นหิน
ชีพม้วยระรวยริน............................................แล้วลุกลามสู่ความตาย
ไม่สิ้นข้อพิสูจน์...............................................แม่มดพูดครั้งสุดท้าย
จะรับความอับอาย.........................................ถ้าพ่ายพลั้งอีกครั้งเดียว
ไม่เชื่อว่าเวลา.................................................จะอัปราแก่หญ้าเขียว
รักมั่นดังขันเกลียว...........................................ยังหันเหเพราะเวลา
๙. ร้อยปีก็ผ่านพ้น.....................................มีไม้ต้นขึ้นเต็มป่า
หินทับพสุธา....................................................ยังทับหญ้าอยู่อย่างนั้น
ใจร้างของนางมาร...........................................คิดว่ากาลที่ผ่านผัน
ขยี้ชีพชีวัน.......................................................ดับชีวาดาราราย
จึงจับศิลาง้าง..................................................ตะแคงข้างแล้ววางหงาย
ดินราบระนาบทราย.........................................ก็ปรากฏแก่สายตา
หญ้าย่อมถูกย่อยยุ่ย........................................เป็นเศษปุ๋ยแก่พฤกษา
มารร้ายค่อยคลายล้า.......................................แล้วเพ้อพร่ำว่ากำชัย
๑๐. ดินปิดเมื่อถูกเปิด...................................ย่อมกำเนิดชีวิตใหม่
สัมผัสแสงอุทัย.................................................กับความชื้นในพื้นดิน
ยอดหญ้าศิลาทับ.............................................ก็คืนกลับจากดับดิ้น
เนื่องแน่นแสนชีวิน...........................................แย้มยอดเขียวกันเกรียวกราว
กำชัยไฉนชวด..................................................ยิ่งเจ็บปวดยิ่งรวดร้าว
ล้างผลาญมานานยาว......................................สุดท้ายข้าก็ปราชัย
นางนึกถึงพฤกษา.............................................ที่ใบหนาและต้นใหญ่
โคนร่มและรำไร................................................ไร้ยอดหญ้าแม้หย่อมเดียว
หญ้าต้นไม่ต้องแสง...........................................จึงเหลืองแล้งและแห้งเหี่ยว
ซบกายลงทรายเซียว.........................................แค่ม่อยหลับใช่ดับลง
ถ้าโค่นต้นไม้ใหญ่.............................................หญ้าย่อมได้อานิสงส์
แสงทอดไปทั่วพง..............................................เรียกหญ้าตื่นเป็นหมื่นตอ
๑๑. การแพ้ทำแม่มด........................................เศร้าสลดรันทดท้อ
อวิชาอันบ้าบอ.................................................เป็นกรรมกั้นกำบังตา
หล่นร่วงลงห้วงทุกข์..........................................แต่ผู้สุขคือต้นหญ้า
พ้นทุกข์เวทนา..................................................เพราะถือกฎความอดทน
ยิ่งแค้นยิ่งแสนบาป...........................................ถอนคำสาปในบัดดล
ฝันร้ายได้คลายมนต์..........................................สองกษัตริย์อุบัติกาย
ขอโทษองค์ราชันย์.............................................ขอรับทัณฑ์ในวันพ่าย
เจ้าหญิงและเจ้าชาย..........................................ต่างยกโทษไม่โกรธเคือง
๑๒. สาวน้อยหรือพลอยดาว.........................ฟังเรื่องราวจนจบเรื่อง
“ทั้งสองคงครองเมือง..........................................อยู่ร่วมกันนิรันดร”
พลอยดาวกล่าวตอนท้าย....................................ว่าจบคล้ายเรื่องก่อนก่อน
ตาหน่วงเพราะง่วงนอน.......................................แล้วผล็อยหลับไปนับดาว
ยายจูบลูบผมหลาน............................................“หลับนานนานนะหลานสาว
ใช่เรื่องทุกเรื่องราว..............................................ฉากสุดท้ายจะคล้ายกัน”
๑๓. เมืองเกิดโรคระบาด.....................................โรคประหลาดน่าหวาดหวั่น
ชาวแคว้นนับแสนพัน..........................................ถูกไข้เข่นตายเป็นเบือ
เจ้าหญิงและเจ้าชาย...........................................ก็ล้มตายลงไม่เหลือ
ฝากลูกคือเลือดเนื้อ.............................................กับมารแก่ผู้กลับใจ
หนูน้อยนั้นน่ารัก..................................................น่าฟูมฟักเอาใจใส่
ตาเศร้าและเยาว์วัย..............................................ชื่อหนูน้อยคือ..พลอยดาว
|
ชอบมาก ทั้งเซฟทั้งปริ๊นซืไว้อ่านค่ะ เก็บนานมากแล้ว หาต้นทางไม่เจอต้องขออภัยเจ้าของด้วยนะคะ..
|