หัวข้อ: กลอนสุภาพ เรื่อง โซ่ตรวนแห่งความการุญ เริ่มหัวข้อโดย: หมูทะเล ที่ 27 กันยายน, 2568, 11:04:42 AM (http://www.bloggang.com/data/j/jiujik/picture/1406001559.gif) แม้ธาราไพศาลสักเพียงไหน ก็ไม่ไร้จุดหมายที่สิ้นสุด ระดับน้ำลึกหยั่งดังใจมนุษย์ รักต้องคุดด้วยหมดสิ่งจะแบ่งปัน อย่าทดสอบขีดจำกัดความอดทน แต่ละคนเดี๋ยวสุขุมเดี๋ยวหุนหัน เราต่างมีจิตใจกว้างแตกต่างกัน ขึ้นกับวันนั้นพบเรื่องใดรบกวน ฉันปล่อยให้เธอรังแกตัวหลายครา เอาเปรียบสารพันมิผันผวน บัดนี้ถึงเวลาพอสมควร ปลดโซ่ตรวนแห่งการุญแก่ตนเอง รังสรรค์โดย หมูทะเล (https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeEuU_5rBmea8_jJtDrJM8Uqk_x8m_W-2E0prW58DrAARjtQbq3u-koG73UjRUEeMBky8YqPd9D_c3dzNtU_pzx0eorZknIofd_w_t0ieM57BkFAsvLCYxp5P-TOzcHE_HFLy119uolTM/s320/985655cxi94ijfcd.gif) |