|
หัวข้อ: คิดไปเรื่อยเปื่อย เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 30 กันยายน, 2568, 02:04:41 PM ห้าสิบปีก่อนนั้นฉันเป็นลูก
พ่อแม่ปลูกความหวังตั้งใจว่า จะให้เรียนจนจบปริญญา จบออกมาหางานทำทดแทนคุณ ชีวิตฉันต้อยต่ำทำหน้าที่ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ใจว้าวุ่น ใช้ชีวิตผิดพลาดขาดสมดุลย์ พ่อแม่ยังคอยหนุนค้ำจุนใจ ฉันล้มลุกคลุกคลานผ่านชีวิต ไม่เคยคิดถึงฝันอันยิ่งใหญ่ สร้างครอบครัวน้อยน้อยค่อยเป็นไป เป็นพ่อแม่มือใหม่ไร้ประสบการณ์ ห้าสิบปีผ่านมาเหมือนดูหนัง มีครบทั้งสุขเศร้าเรื่องเล่าขาน ยังอยู่สุขสบายใจเบิกบาน อยู่กับงานเขียนกลอนตอนวัยชรา :14: หัวข้อ: Re: คิดไปเรื่อยเปื่อย เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 30 กันยายน, 2568, 08:24:08 PM (https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTVC2dOMbrVObHJg2uz6qdvmDz9AhewmXpCVw&s)
คิดย้อนถึงวารวัยในกาลเก่า คงจะเป็นเรื่องเล่าถึงปีหน้า มีมากมายเหตุการณ์ที่ผ่านตา บ้างก็ลืมไปแล้วว่า...เคยพบกัน มีผิดพลาด ผิดแผน จนทำถูก จากเป็นลูก เป็นพ่อแม่ ช่างผกผัน จะต่างเพียง "ฉันเดียวดาย" ในทุกวัน ก้าวมาด้วย สองเท้านั้นไม่มั่นคง เหลียวมองดูรอบกายสงบเงียบ ความราบเรียบคืบคลานดังประสงค์ กลับกลายเป็น ความชอบ ที่เจาะจง เพราะปลดปลงกับโลกนี้ไม่แน่นอน แต่ทุกอย่าง มิใช่ความด่างพร้อย ทุกสิ่งคอยประกอบกันเป็นคำสอน ประสบการณ์ผ่านไปเช่นบทละคร ทั้งความคิดตกตะกอนยามผ่านไป อายุยิ่งมากขึ้นตามลำดับ ความแข็งแกร่งย่อมมากับทุกข์ครั้งใหญ่ จากอ่อนแอ อ่อนต่อโลก จนถอดใจ กลายเป็นใคร อีกคนไม่เหมือนเดิม. (https://i.ibb.co/7yHJNhg/57365743-48823854-1820556n6ldbyb7gv.gif) |