เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: เปลวเพลิง ที่ 16 ธันวาคม, 2556, 01:50:14 AM



หัวข้อ: แด่...เพื่อนไพร
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 16 ธันวาคม, 2556, 01:50:14 AM
(http://upic.me/i/tk/1240214_517461935006062_533068987_n.jpg) (http://upic.me/show/48659986)

แด่...เพื่อนไพร

เพื่อนรัก
ฉันคิดถึงเธอยิ่งนักเพื่อนรักเอ๋ย
ด้วยมีเพียงภาพเก่าให้เฝ้าเชย
ว่าเธอเคยเกิดก่อบนธรณิน

วันนี้เธอล้มหายตายหมดแล้ว
ปราศวี่แวว-ยิ่งให้อาลัยถวิล
เหลือชื่อคงยงอยู่คู่แดนดิน
ย้ำให้ยิน-คิดถึงเธอเสมอมา

เนื้อสมัน
ฉันคิดถึงเธอนั้นมากนักหนา
หวังเห็นเธอสง่างามตามธรรมดา
เล็มยอดหญ้าเขียวขจีที่ลออ

ปลาหวีเกศ
ทั่วประเทศเธอไปอยู่ไหนหนอ
ทั้งค่ำเช้าฉันละห้อยอยู่คอยรอ
หวังแค่ขอเห็นเธอว่ายกลางสายธาร

นกตาพอง
ฉันนี้ปองยลเธอเพลินเหินสนาน
เธอโบยบินลับหายไปแสนนาน
หวังเห็นวารเธอกลับมาร่อนฟ้าไทย

และเพื่อนรักอีกมากมายในโลกนี้
ฉันคิดถึงเธอเหลือที่เกินขานไข
เธอล่วงลาอาสัญ-ฉันอาลัย
เหลือเพียงภาพประทับใจทิ้งให้ยล

ฉันคิดถึงเธอจริงจริงมิ่งมิตรรัก
และตระหนัก "มนุษย์" หนอผู้ก่อผล
แม้นใจหวังปลุกเธอฟื้นคืนชีพชนม์
ก็ต้องหม่น-รักเธอได้ในทรงจำ

.............................................

เปลวเพลิง