เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => เรื่องสั้น แนวนิยาย => ข้อความที่เริ่มโดย: อินทรี ที่ 05 พฤศจิกายน, 2568, 01:00:09 PM



หัวข้อ: เข้าสวนปาล์ม
เริ่มหัวข้อโดย: อินทรี ที่ 05 พฤศจิกายน, 2568, 01:00:09 PM

กาพย์ยานี๑๑
เข้าสวนปาล์ม

o อาทิตย์ฉายทิฆัมพร 
รถรั้วจรเข้าป่าปาล์ม
ด้ามยาวเคียวคมงาม
พร้อมตัดปาล์มได้ว่องไว

o พระพิรุณหยุดบรรทม
มนุษย์ชมชื่นฤทัย
ป่าปาล์มประหนึ่งไพร
ธรรมชาติพึงเมตตา

o อรุณรุ่งแสงกระจ่าง 
อยู่ท่ามกลางปาล์มวนา
กระชับเคียวคมกล้า
กระชากฉับร่วงทลาย

o ตลาดปาล์มราคาดี
ถ้าทลายมีอยู่มากมาย
ชาวสวนจักสบาย
หากใส่ปุ๋ยหมั่นดูแล


หัวข้อ: Re: เข้าสวนปาล์ม
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 05 พฤศจิกายน, 2568, 06:22:12 PM
(https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS6wQUFao5C2NcwIOPpNCBOrVV57KiQja1G1Q&s)

เคยเยือนถิ่นสวนปาล์ม....โดนบากหนามฝากรอยแผล
ซู้ดปากดั่งงอแง...............ปวดแทบแย่ไปหลายวัน

กางเกงต้องขายาว.....มิใช่หนาวหรอกหนานั่น
แขนเสื้อมิต่างกัน......สภาพเหมือนซอมบี้ไทย

สวมใส่รองเท้าบูท...............สองมือรูดปลายขาใส่
สวมหมวกก่อนแกว่งไกว....เก็บลูกไม้ใต้ต้นปาล์ม

ตัวเราหญิงอ่อนช้อย....ทำค่อยๆเพราะกลัวหนาม
ลูกร่วงคือนิยาม...........เก็บทุกครั้งอย่างยินดี.

ทักทายค่ะคุณอินทรี
(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7I5BclpEJlztjmEoShHe5TjAkLEda9NN2sSzIWs0PiX25yWIiWJDSwIdZiZZ_KpxFnnLPdOd9TWwGDWk0cSoOywiRQGPfA_Rtw8LWyrvirS-ELhryOiaLgDm_txeNS9j3pMyvbFy0g20/s320/flowscalline076.gif)


หัวข้อ: Re: เข้าสวนปาล์ม
เริ่มหัวข้อโดย: อินทรี ที่ 05 พฤศจิกายน, 2568, 09:28:49 PM
o ตระเตรียมสวมอาภรณ์  
ก่อนตะลอนปาล์มพงพี
เกือกบูทเสื้อปุ๋ยฟรี
แคล่วคล่องดีกางเกงวอร์ม

o มุ่งมั่นงานเต็มแรง  
ขยันขันแข็งมิอ้อมค้อม
ลูกปาล์มร่วงใส่ชะลอม
พิกุลพร้อมก็เริ่มงาน

o หนามปาล์มน่าสะพรึง  
มีที่พึ่งยาสมาน
บรรเทาเพียงมินาน
แผลประสานหายปวดกาย

o มาตรฐานคงอัตรา  
ตามราคาค่าทลาย
รับส่งแม่โฉมฉาย
ละแวกใกล้ปาล์มวนา

 ยินดีที่รู้จักครับ คุณพิกุลแก้ว


หัวข้อ: Re: เข้าสวนปาล์ม
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 06 พฤศจิกายน, 2568, 11:25:14 AM
(https://www.opsmoac.go.th/data/local_wisdom/l/620100000015.jpg)

นึกถึงตอนวัยเด็ก.....ตัวยังเล็กเท่าลูกหมา
ภาพชัดยังติดตา......พี่พามาเก็บเห็ดโคน

ได้มาเพียงเล็กน้อย....ดังได้ปล่อยไปห้อยโหน
แสบซนลิงทะโมน........ลืมเห็ดโคนไปทั้งวัน

จวบจนจะเย็นย่ำ..........ก่อนจะค่ำพี่และฉัน
จ้ำอ้าวหาเห็ดพลัน......ต่างช่วยกันคนละทาง

จึ่งได้พอเพียงมื้อ.........แม่รอถือไม้มาขวาง
สีหน้าบอกเป็นลาง.......สองขาฉันเพิ่มลวดลาย.

(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1HVDuyGSE0aYj9nXhSUVy5041YD2b2LQgGPXsQYQZOpfyueDd9Taku0j6-A0plC67QhlPjmfWbKJxmWSfaRbDpk-E2jQJYN4CiAEbmKp56b-Xpavb41VR3qYSVSUYF3KVSjbLpcbHGNY/s1600/line_82.gif)(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1HVDuyGSE0aYj9nXhSUVy5041YD2b2LQgGPXsQYQZOpfyueDd9Taku0j6-A0plC67QhlPjmfWbKJxmWSfaRbDpk-E2jQJYN4CiAEbmKp56b-Xpavb41VR3qYSVSUYF3KVSjbLpcbHGNY/s1600/line_82.gif)