เพียงคำเดียว
๏ เพียงคำเดียวฝันใฝ่ปรารถนา
พูดออกมาสักทีคงมีหวัง
รอเจ้าบอกด้วยใจพะว้าพะวัง
เฝ้าคอยฟังถ้อยคำอยู่ร่ำไป
๏ คำคำนี้มีค่าอันใหญ่หลวง
พี่แหนหวงมิเคยเอ่ยที่ไหน
แต่ที่เอ่ยบอกเจ้าโปรดเข้าใจ
ก็อยากได้คำตอบกลับสลับมา
๏ หรือเจ้ามีใครอยู่เป็นคู่ขวัญ
เลยลืมกันพลันสิ้นเสน่หา
ลืมไปหมดถ้อยคำจำนรรจา
ทิ้งพี่ให้ช้ำอุรานิจจาเอย ๚ะ๛
1
เมื่อ: 20 ชั่วโมงที่แล้ว
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
2
เมื่อ: 22 กันยายน, 2566, 06:38:47 AM
|
||
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share | ||
@ ใครสร้างสุข ทุกข์ให้ มิได้เว้น "ตน"กำหนด กฎ/เร้น มิใช่หรือ มีแดดบ่น ฝนฉ่ำ ทำ/งด! คือ "ผิดเจ้า"ถือ รื้อประเด็น เป็นโทษทัณฑ์ |
3
เมื่อ: 21 กันยายน, 2566, 11:50:20 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
น้ำตาหรือจะแก้ปัญหาใจ
๏ อนิจจาเมื่อเขาจะจากไป หมดเยื่อใย ใจคอก็ท้อถอย เปรียบฉันเหมือนกับว่าว ที่หลุดลอย สายป่านหลุดร่วงผลอย ลอยไปตามกรรม ๏ หัวใจเขา คงใกล้เป็นยักษ์มาร จึงคิดประหัตประหาร ให้ชอกช้ำ ทอดทิ้งไปใจเขาช่างมืดดำ เหลือใจเจ็บประจำ ฉันเป็นคนครอง ๏ เขาคงเบื่อเราแล้ว จริงใช่ไหม ความรักจึงเปลี่ยนไป ใจกลัดหนอง ธรรมดาของเก่า ใครเล่าจะมอง สิ้นรักเราเคยปอง นองน้ำตา ๏ โอ้น้ำตา ดูแลยามแพ้ใจ ร้องทำไมใยไม่แก้ปัญหา จงยิ้มสู้หยุดโลก โศกโศกา เลิกให้เขาตราหน้า ว่าหมดทาง ๚ะ๛ |
4
เมื่อ: 18 กันยายน, 2566, 11:48:28 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
ครวญ
๏ เมื่ออยู่ริมฝั่งชลยลยามเย็น ฉันมองเห็นเรือแจวอยู่ริมฝั่ง ตะวันใกล้ลาลับ นกบินกลับรัง จึงร้องสั่ง ฝากเรือลอยลำไป ๏ ถ้าพบคน คนหนึ่งเคยซึ้งจิต ฝากบอกเธอสักนิด อยากชิดใกล้ เฝ้าแต่ครวญ ครวญหาระอาใจ น้ำตารินหลั่งไหล ไม่สมฤดี ๏ เฝ้าแต่ครวญฝากคำว่าช้ำชอก จนเรือแจวลอยออก นอกวิถี ความมืดเข้าปกคลุมสายวารี แสงดาวบนฟ้าริบหรี่ต้องหนียุง ๚ะ๛ |
5
เมื่อ: 15 กันยายน, 2566, 10:48:43 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
ยังจำได้ไหม
๏ ยังจำได้ ใช่ไหมถึงใครคนหนึ่ง ที่คุณเคยบอกซาบซึ้ง รักหนักหนา ยังจำได้ใช่ไหม ใครพรรณนา หอบรักมา ท่าแปลกขอแลกใจ ๏ วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำนองตลิ่ง อกของคุณแอบอิง อกหญิงคนไหน ยังชมว่าผิวผ่องเป็นยองใย เฝ้าหมายปองรักใคร่ จำได้ไหมคุณ ๏ คุณชมนัยน์ตาว่า สุกสกาว คุณชมผิวพรรณสาว ว่าขาวเหมือนนุ่น คุณชมกลิ่น แก้มว่าหอมละมุน ยังชมความอบอุ่น เมื่อหนุนอุรา ๏ ยังจำได้ไหมว่า ใครคนหนึ่ง คุณเคยบอกซาบซึ้ง รักเท่าฟ้า ยังจำได้ไหมถึง คำสัญญา ฉันเป็นยอดปรารถนา ของคุณเอย ๚ะ๛ |
6
เมื่อ: 15 กันยายน, 2566, 07:10:45 AM
|
|||
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
7
เมื่อ: 12 กันยายน, 2566, 12:52:59 AM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
ไกลบ้าน
๏ วิปโยคโศกใจเมื่อไกลบ้าน ไกลสถานพักพิงก็ยิ่งเหงา อยู่ห่างกันอยากพบต้องซบเซา พี่จำเศร้า เจ้าอยู่ดีเป็นไฉน ๏ พลัดที่พึ่งที่พิง ทิ้งที่พำนัก ไกลที่รักพักพาจะอาศัย หรือมีเพื่อนชื่นชมเปลี่ยนคนใหม่ จึงมาทิ้งกันให้ ชอกช้ำชีวี ๏ อันรักกันอยู่ไกลถึงขอบฟ้า เหมือนชายคามาเบียดดูเสียดสี อันชังกันนั้นใกล้สักองคุลี ก็เหมือนมีแนวป่ามาบดบัง ๏ เพราะไกลบ้านซ่านมานิจจาเจ้า จึงเงียบเหงา แล้วลืมสิ้นความหลัง ฝากเจ้าเพียงเสียงที่ไม่ค่อยดัง บอกน้องอย่าชิงชัง คนห่างไกล ๚ะ๛ |
8
เมื่อ: 08 กันยายน, 2566, 10:05:45 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
แรมพิศวาส
๏ เห็นดวงเดือน รูปเคียวเกี่ยวกิ่งฟ้า เมฆน้อยล่องลอยมา บนฟ้าเกลื่อน ดวงดาวแวว วับแวมข้างแรมเยือน ยามแรมเอ๋ยขาดเดือน ช่างเดียวดาย ๏ ฉันคงมีกรรมเก่า เฝ้าหลอกหลอน อกเอ๋ยต้องอาวรณ์ รักรอนสลาย จะรอคอย ไปชั่วขีวิตวาย ขอดินฟ้าช่วยคลาย เรื่องร้ายเป็นดี ๏ คราข้างขึ้น เดือนก็กลับสว่าง หมุนเวียนสร้าง แสงตามจักรราศี แต่รักฉัน ดั่งเดือนวอดตลอดปี โถจนป่านฉะนี้ ยังไม่กลับมา ๏ แม้เดือนแรมยามมองไม่ผ่องศรี ดาวน้อยยังมีรวี แทนในหล้า แต่อกเรายามหักเมื่อรักลา ไม่เห็นมีใครหา สบตาเอย ๚ะ๛ |
9
เมื่อ: 08 กันยายน, 2566, 07:34:43 AM
|
|||
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
10
เมื่อ: 05 กันยายน, 2566, 10:30:10 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
หัวใจสลาย
๏ ดังแก้วบางเขาทุบ ทิ้งให้แตก ใจฉันแหลก ชอกช้ำสม่ำเสมอ เจ็บปวดช้ำคร่ำครวญเฝ้าละเมอ เคยไหมเธอ จะเหลือบเหลียวมองมา ๏ คำทุกคำ ตอกย้ำสุดหยามเหยียด เหมือนเขาเฝ้ารังเกียจ ครหา เทอดทูนเธอ เป็นดั่งเจ้าชีวา ไยกลับลงมือฆ่า ฆ่าฉันลง ๏ คงเป็นสุขอุรา ที่สมดังใจ ลวงคนให้ กลัดกลุ้มเพราะลุ่มหลง เธอช่างฆาตกรรม ได้แสนบรรจง เกินดวงจิตพะวง รู้เท่าทัน ๏ ดั่งเหมือนถูก ทับไว้อยู่ใต้โลก น้ำตาไหลเปียกโชกสุดโศกศัลย์ สุดโทษใครให้เขาหัวเราะกัน ใจของฉัน มันง่ายงมงายเอย ๚ะ๛ |