โคลงดั้น วิวิธมาลี

@ รักจริง จักเปี่ยมล้น
......ให้อภัย
ผิดจึ่งละจดจำ
......มากน้อย
ชั่ว ใช่ปล่อยปะไป
......อาละวาด
คุม,แนะ,ตะล่อม,คล้อยโน้ม
......สู่ธรรม

@ ลงทัณฑ์โทษใช่แก้
......ปัญหา
สอนสั่ง”ปันรัก”นำ
......ชั่วพ้น
“แบบอย่าง”ดุจดารา
......กระจ่างจิต
พลาดผิดทุกข์ท้นแท้
......เมตตา

ปรับใช้ รัสสระ(สระสั้น)
แทนคำ รูปเอก/คำตาย ใน
ตำแหน่งบังคับ (เอก ๗ โท ๔)

@ รักจริง จักมิไร้
......ให้อภัย
ผิด! จะมิจดจำ
......สิน้อย
ชั่วใช่ละปล่อยไป
......พาลผลิ
คุม,แนะ,ตะล่อม,คล้อยโน้ม
......ลุธรรม

@ ลงทัณฑ์โทษมิแก้
......ปัญหา
สอนสิ ”ปันรัก”นำ
......ละร้าย
“แบบอย่าง”ประดุจดารา
......เตือนสติ
พลาด,ระทมทุกข์แท้
......ลุปัน

น้ำอบ  ของขวัญ  กระเปรง  งานด่วน

ซื้อของขวัญฝากไว้ในรถเก๋ง
สวมกระเปรงเร่งไวไปงานด่วน
กลิ่นน้ำอบปนกันแสนรัญจวน
ช่างอบอวลคืนเหย้าเมาทั้งคืน

 
กระเปรงไม่รู้เลยน้องหมู พี่ต้องเปิดดูความหมายเลย ถูกนะจ๊ะ

masapaer


รอคอย  วุ่นวายใจ   จำยอม  ชินชา

มาคร่ำคราญป่วนใจอะไรเนี่ย!
หรืออ่อนเพลียเสียใจให้เศร้าหมอง
ระบัดกานท์หวานเลี่ยนเปลี่ยนทำนอง
ถึงนวลน้องผู้ใดให้รัญจวน

ฤาอารมณ์ข่มใจเพราะไกลรัก
รอประจักษ์รักเก่าเฝ้าคืนหวน
ชะเง้อฟ้าหาดาวเฝ้าคร่ำครวญ
เคลิ้มอบอวลฝันเก่าเงาลางเลือน

เสียงร้อยพันฝันใฝ่ไม่เทียมเท่า
เสียงนงเยาว์เร้าใจเสียงใดเหมือน
กลิ่นหอมนางน้ำคำคอยย้ำเตือน
สถิตย์เรือนใจพี่มิรู้วาย

ก็เช่นนี้..โลกหล้านะที่รัก
ย่อมมีหักแตกร้าวเอาเสียหาย
เกินกว่าเปลื้องปลดมานพานเสียดาย
ถ้าพี่ชายมิเปรยเผยความนัย

Masapaer







 

ณ.สวรรค์ชั้นจิตที่คิดถึง
เพ้อคนึงห่วงหานิจจาเอ๋ย
ลมสะบัดพัดพริ้วรายริ้วเลย
มโนเผยเสกท่วงยอดดวงใจ

อิ่มอารมณ์ห่มหล้าคณาผล
บันดาลดลสุขเกษมปรีเปรมให้
เคียงคู่จิตสถิตย์แย้มแต่งแต้มไป
เคล้าฤทัยรัญจวนทั่วถ้วนจินต์

เสียงร้อยพันอันใดมิใคร่ชอบ
เท่าเจ้าตอบอภิรมย์สุขสมถวิล
หอมพันหมื่นชื่นอุราตัองกายิน
มิเท่ากลิ่นนวลน้องคู่ครองกาย

รักอันใดใคร่มีเป็นที่หนึ่ง
พี่มิซึ้งค่าควรกว่านวลสาย
ห่วงหนักหนาคราเห็นกลัวเป็นตาย
พี่มิอายบอกเล่ากับเจ้าตรง

เสียงบรรเลงเพลงผ่านสะท้านก้อง
ยินเสียงน้องอยู่ในดวงใจส่ง
ภาพสถิตย์คิดถึงคนึงคง
ให้พะวงรักเก่ายามเฝ้าครอง


Jannjao