บางอย่างไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล..ขอแค่ได้ผลที่ถูกใจเป็นพอ

๏ อวัยวะชิ้นที่สามสิบสาม
ที่ติดตามผู้คนทุกหนแห่ง
คือเครื่องโทรศัพท์ถูกและแพง
อยู่กับตัวแอบแฝงแสดงตน

๏ แม้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ก็ต้องคิดใช้อย่างมีเหตุผล
เอาแต่ก้มหน้าเล่นไม่เห็นคน
พฤติการณ์เหลือทนพิกลเอย ๚ะ๛


ถ้ายังตัวเล็กไม่เป็น ก็จะเป็นตัวใหญ่ไม่ได้..

๏ หมามีรักไม่เยอะแต่ไม่ลืม
คนมากรักขยันปลื้มแต่ลืมบ่อย
หมาแม้นานเท่าไหร่ก็ยังคอย
คนนานหน่อยหมดปลื้มแล้วลืมกัน

๏ หัวใจมีสี่ห้องไม่แตกต่าง
ความจริงใจกับห่างต่างมหันต์
คนกับหมาไม่ต่างแค่สายพันธุ์
ความซื่อตรงคงมั่นต่างกันเอย ๚ะ๛


ดีชั่วก็ตัวทำ สูงต่ำก็ทำตัว..

๏ ตัวไม่สูงอยากถึงต้องเขย่ง
ตัวไม่เก่งอยากเปลี่ยนต้องเรียนรู้
ตัวไม่หล่ออยากเท่ห์ลองเปย์ดู
ตัวไม่รวยอยากหรูก็กู้เอา

๏ ชีวิตคนเพียบพร้อมให้ยอมรับ
ยากเหมือนกับเข็นครกขึ้นภูเขา
จงภูมิใจในตัวอย่ามัวเมา
แค่เป็นเราก็เลิศประเสริฐเอย ๚ะ๛ ๘/๖/๖๕


ในโลกของความรัก ส่วนมากมีแต่สิ่งที่สวยงาม..

๏ ถอดเครื่องช่วยหายใจให้ทีหมอ
เป็นคำขอสุดท้ายของคนป่วย
ขืนยังนอนหายใจระทดระทวย
ขาดหมอช่วยเยียวยามันน่าตาย

๏ ยาไม่ต้องสิ้นเปลืองตอนรักษา
มีหมอมาเอาใจบ้างเดี๋ยวก็หาย
ถ้าหมอทิ้งคนไข้ให้เดียวดาย.
ไม่พ้นหัวใจวายอาจตายเอย ๚ะ๛ ๕/๖/๖๕

       *ตัวร้ายที่รักเธอ*


    ๏ ก็รู้ตัวว่าเลวไม่เหมือนเขา
ใครจะเอาทำพันธุ์เพราะมันชั่ว
ถึงเธอไม่แยแสเหลียวแลตัว
ยังยอมตายถวายหัวให้กับเธอ

   ๏ หวังสักวันเธอจะมองมาบ้าง
แม้เส้นทางมืดมนอดทนเสมอ
เป็นตัวร้ายหารักมักไม่เจอ
สร้างแต่คำพร่ำเพ้อถึงเธอเอย ๚ะ๛


    ๏ ก็รู้ตัวว่าเลวต่างกับเขา
ใครจะเอาทำพันธุ์เพราะมันชั่ว
บางมุมโลกของฉันมันน่ากลัว
ก็รู้ตัวแต่รักเธอเสมอมา

    ๏ ความรักไม่ เคยน้อยกว่าใครเขา
รักว่างเปล่าหม่นหมองยังมองหา
สุดท้ายต้อง จมอยู่กับน้ำตา
โดนผู้คนสมน้ำหน้าไร้ค่าเอย ๚ะ๛


.

พูดบอกปัดตัดหญ้าคราฝนตก
พงป่ารกทบทวนควรงดซะ
รังงูก่อท่อน้ำย้ำแล้วนะ
รับงานดะแลกขนมเลิกล้มเลย


พงไพร     ผัดซีอิ้ว     รถส่งของ    กระต่าย


Jannjao

เทชาไทยใส่กระบอกกระฉอกหก
ตอนมือยก..อ่อนล้า..คราผสม
ซวยถ้วนทั่วตัวต่อเล่นล้อลม
บินลงนม..ถ้วยสาธิต...ลูกศิษย์แซว


พายไก่     ตุกติก     นางเอก    น้ำส้มคั้น


Jannjao

วันหยุดงานผ่านฝันในวันหยุด
มนต์ขลังฉุดเวียนวนต้องมนต์ขลัง
ประดังคิดจิตละเรื่องประดัง
นั่งลงนั่งพักมั่งได้นั่งลง

ลอยล่องว่ายบ่ายคล้อยยังลอยล่อง
ลุ่มหลงลองคลองพุ่มยังลุ่มหลง
ชอบตรงนำคำตอบเราชอบตรง
ลาจากพงดงป่าฝืนลาจาก


Jannjao

กลอนโคลง

ฉันทลักษณ์
- กลอน โดยยังคงขับขานแบบ กลอน
- เพิ่ม เอกโท ในแต่ละวรรค แบบโคลง คือ
บาท๑   เอก1 โท1
บาท๒   เอก2 โท1
บาท๓   เอก2
บาท๔   เอก2 โท2


@ ทุกทุกวัน ก้าวเดิน เจริญสติ มั่น
จักไม่หัน เหห่าง สรรค์ หล้าสรวง
จักขจัด เหตุแห่ง สิ่งเลวลวง
เพื่อทั้งปวง โอบเอื้อ รักแบ่งปัน

วันรื่นเริงเซิ้งรับกับฉลอง
นั่งโต๊ะจองข้างหน้าหาคนหาร
เป็ดวางคู่น้ำจิ้มยิ้มหน้าบาน
เกลี้ยงทุกจานงานใหญ่ใจรื่นรมย์

มะสะแปร์


กระบอก  ตัวต่อ  สาธิต   อ่อนล้า

กาพย์พรหมคีติ (มีเสียงขับอันไพเราะ)

บทละ ๘ วรรค
วรรคหน้า ๕ พยางค์  วรรคหลัง ๖ พยางค์
ส่งสัมผัส บทท้ายวรรค ๘
รับสัมผัส บทท้ายวรรค ๒

@ กานท์กาพย์แบบเก่าก่อน
อุระร้อนจารขับขาน
ช้าไปจะเสียการ
ขาดฅนสานน่าเสียดาย
ข้าฯจึงนำเสนอ
หวังผองเกลอร่วมแรงขยาย
สรรค์เสริมเปล่งประกาย
ณ บัดนี้กระทำเลย

@ กานท์กาพย์พรหมคีติ
พรักพร้อมผลิไพเราะเผย
สมชื่อกาลก่อนเคย
ระบือรุ่งจรุงสยาม
เชิญชวนร่วมสร้างสรรค์
แต่งประชันบ่เกรงขาม
ใครชื่อระบือนาม
ประจงจารเสนอมา


มุมั่นปฏิบัติฉันท์ ๑๒ (ลหุ ๑๔)

ลค ลลค.....ลลค ลคลค

@ มุมั่น ปฏิบัติ......สติชัด ระวัง ระไว
ประจักษ์ หิริใส....สละไซร้ สิกาย กมล

@ มุมั่น พละให้.......ระอุใช้ ประโยชน์ สิดล
ประจักษ์ ปะทุผล....สิประชา สงบ สบาย


โคลงสี่สุภาพ  * เชื่อมบท แบบ ลิลิต

@ ดุจอาทิตย์รุ่งแจ้ง
....แสงงาม
พลังสว่างชูชีพวาม
....อร่ามกล้า
เดือนดาวเด่นประดับยาม
....เย็นค่ำ
แสงส่องเชิญชวนท้า
....ท่องหล้าดับเข็ญ

@ เป็นลมโหมกระหน่ำร้าย
....เลวทราม
บ ปล่อยคอยคุกคาม
....ขุ่นแค้น
ฝนเสริมส่งชีพงาม
....วามทั่ว
กระทำผ่านกาลนาน แม้น
....ไม่ได้ใครชม


โคลงสี่จัตวาทัณฑี

@ ทอง ยงคงค่าแท้............ที่ใด
ทอง อร่ามงามไสวกวน..........กิเลสสร้าง
ทอง แท้แน่เปลวไฟ.............เผายิ่ง..ผ่องเฮย
ทอง แจ่มแฉล้ม"ธรรม"อ้าง.....โอบหล้าโลกสวรรค์

* อย่าสับสน กับ โคลงดั้นจัตวาทัณฑี
โคลงดั้น ต้องแต่งอย่างน้อย ๒ บท


กลอนสาม

อย่า เขลา เชื่อ ง่าย

@ อย่า หูเบา
เขลา ใหลหลง
เชื่อ ธรรมจง
ง่าย "ตรง" กระทำ