โอ้ละหนอ...คนดี...พี่ยังห่วง
สุดาดวง..รานรุกต้องทุกข์เข็ญ
ความโกรธคอยลอยเกลื่อนแม่เดือนเพ็ญ
ใจเย็นเย็น...ที่รันทด...แค่บทกวี

เรื่องเรียงร้อยช้อยชดสมบทบาท
ไยอนาจอับอายจนหน่ายหนี
เล่นละครย้อนยอกล่อหลอกมี
สนุกที่คนอ่านสราญรมย์

มาฝากบ้านชานเรือนเสมือนจาก
ไยคิดมากดวงชื่นพาลขื่นขม
ปล่อยเซ้งต่อพ่อจะขายสลายเป็นลม
หอบเงินห่ม..หลบหนี...ล้างหนี้เลย


ฝากบ้านกับเรา... เราขายแน่ 55

Jannjao

 
ก็เอาเถอะอยากซ้ำตามใจพี่
ก็เหนื่อยนี่ต้องสู้ทั้งบู๊บุ๋น
ความช้ำชอกกรอกหูอยู่เป็นทุน
ให้คุกรุ่นรำคาญนั้นเสียจัง

ชอบใส่ร้ายให้เราเฝ้ายัดเยียด
ทุกกระเบียดแถไถใส่ความคลั่ง
คิดจะโยนให้ยามเพราะความชัง
ก็ทุกครั้งทุกเรื่องก็เคืองนา

ยกบ้านให้ไปละขอลาออก
ใจถลอกชอกช้ำคำคนบ้า
ยัดเงือกหนุ่มแทนยามเฒ่าจะเข้ามา
เสียเวลากับจั่นเฒ่าฉันเศร้าใจ

เก็บกวาดบ้านดูแลแทนแปร์ด้วย
แล้วก็ช่วยเดินบอร์ดหยอดกลอนใหม่
อย่าลืมนะเข้าทุกวันกวดขันไป
สมาชิกหน้าใสไปเทคแคร์

เก็บกระเป๋าสองใบใส่เสื้อผ้า
เดินก้มหน้าตอบไลน์ไม่แยแส
ไวอากร้าของพี่ชายฉันไม่แล
คนอย่างแปร์เฟี้ยวเองได้ไม่จำเป็น


Msp.


 

ก่อนตะเกียบเสียบหัวเอี้ยวตัวหลบ
กุลจับกบ..หันมอง..ล้มร้องไห้
นี่แหละหนาตาถั่วเจ็บตัวไป
แทงยังไงกันเล่าพลาดเป้าลวง

เธอโมโหโอหังและยังซ่า
ถีบคู่มา..กะสอยให้ลอยร่วง
เราตระหนกยกโต๊ะนั่งขึ้นบังทรวง
ที่น่าห่วง..น้องพังพาบ..หล่นราบลง

ยกมือขู่สู้ใหม่สไตล์ X ( มดเอ๊กซ์ )
ชอบแต่เด็ก ..มวยซัด...กำหมัดส่ง
ต่อยจนทั่วรัวเข้า...ไอ้เราก็งง
แย๊ปตรงตรง..ตาคงเหล่..นั่นเซลามูน


หมอนข้างรูปเซลามูนครับ เธอคงงง
ซัดซะนุ่นกระจาย

Jannjao

เซลเลอร์มูนอะไรไม่รู้จัก
ที่ชอบนัก.."มารูโกะ"..กวนโก๊ะหลาย
คาแรกเตอร์ยวนยีเด็กขี้อาย
"ชินจัง"ชายนานครั้งเคยนั่งดู

อันมดเอ๊กซ์มดแดงตะแคงเตะ
ใส่กันเละ..ชกลม..ชื่นชมอยู่
โดเรม่อนโดเรมี่มีประตู
ท่องเที่ยวหรู..ไปกลับ..ปุ๊บป้๊บ..GO


ประตูไปไหนก็ได้   ไปม่ะ 55

Jannjao

อันยามเฒ่าเปล่าดอยคนปอตเปต
ขะแมร์ประเทศ..ไยบินล่อง..เราร้องโอ๋ย
หัวหน้าแปร์แถไถไม่ราโรย
เธอเองขโมย...ยานี้...ก็ที่ขะแมร์

ช่างเอาเถอะเกรอะกรังก็ยังเถียง
จนคอเอียงขึ้นเอ็นความเห็นแม่
เก่งแถเถือเมื่อไหร่หนอเลิกงอแง
ชนะแพ้ต้องยอมรับสิครับคุณ


ต้องมีสปิริตครับ 55

Jannjao

ทำไงได้..แก่ไปได้แต่ฝัน
วัยเยาว์นั้นเฝ้าฝืนขัดคำสั่ง
ถึงจะแก่แต่หัวใจ..."คิกขุจัง"
ใครจะนั่งหน้าบูดเหมือนตูดแมว

ที่พี่นั้นกล่าวมามิผิดดอก
แต่อยากบอก..พี่เองก็มิแผ่ว
เซลเลอร์มูนข้างหมอนนอนทอดแนว
มิอยากแซวหรอกหนา...คุณพี่ชาย.

อ่ะ หยอกๆๆๆ

จังหวะเพลงลูกกรุง ต๊ะ ตุง โหม่ง (ใช่ไหม555)
นุ่งโสร่งเดินจงกลม....ตอนตีห้า
สรุปแล้ว...ตาโบ๋...อะโลฮา
พึ่งกาแฟดีกว่า...พารอดตาย

ได้ยินเสียง..กุกกัก..ในความเงียบ
คว้าตะเกียบ..เสียบกลับตรงเบาะหวาย
เอ๊า..ปั๊ดโธ่!! ..ที่แท้ก็พี่ชาย
แทบใจหาย..พลาดเป้า..เฮ้อโล่งใจ. (อิอิ)

แฮะๆ กลอนมันพาไปคร้าบบบ

คราก่อนนั้นเล่าหนอเฝ้าจอบ่อย
พิกุลน้อย..นอนเกลื่อนรวมเพื่อนผอง
รายการโชว์โทรทัศน์ถูกจัดจอง
ตรงใจนัองวัยเด็กมดเอ๊กซ์แดง

จึงซึมซาบอาบอิ่มนิ่มนวลหนัก
ทั้งชอบรักเตะต่อยและปล่อยแสง
ถึงเหน็ดเหนื่อยเมื่อยมากอยากแสดง
ร้องเสียงแปร่ง...แปลงร่าง..เปลี่ยนอย่างไว

เมื่อปั้นปลูกผูกขาดขนาดนี้
โฉมฤดีสืบสานคิดการใหญ่
จึงพิเรนทร์เล่นมดเอ๊กซ์อย่างเด็กไง
เฮ่อ..แก่ไป...เลิกเถอะ...มันเกรอะกรัง


โตแล้วนะ...

Jannjao

ตกใจตื่นตีสองจ้องจะหลับ
ข้างห้องครับ...ทำเขื่อง...หาเรื่องเพิ่ม
เสียงก๊องแก๊งดังกร่างอย่างเหิมเกริม
แว่วเสียงเติม...ชาโถ..คาโมมายล์

นอนม่ะหลับนับแกะแพะซิครับ
เดินไปกลับ..ชิมชาร้อน..น่ะ..ตอนสาย
ตีสามแล้วแก้วคุณยังวุ่นวาย
โมเลดี้ง่ายง่าย..เพลงเพราะ..เลิก! เคาะถ้วยชา


มาครบ ฟังเพลงเบาเบา  เดินขย่มชิมชา  ถูกใจท่อนไหนเคาะแก้วอีกต่างหาก

Jannjao