กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ.. >> กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

หน้า: 1 ... 6 7 [8] 9 10

71 อารมณ์กลอน / ฉันท์ กาพย์ ร่าย / Re: กาพย์ยานี 11 เรื่อง ขี้เกียจ เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 06:03:36 PM
เริ่มโดย หมูทะเล - กระทู้ล่าสุด โดย share
อยาก ร่วมด้วยช่วยกัน ขออนุญาต เสนองานเก่า ครับ กาพย์กลอนฉบัง ๑๖ @ ขอเชิญ ชวนเพื่อน กานท์ไทย.....อย่าหลีก ลี้ไกล......กาพย์ใช่ ยากเกิน กำลัง กลอนฤๅ ฤพ้น "เพียร"ขลัง............มานะ บ่ยั้ง...........ทุกครั้ง ลองเรียน เขียนสาร ณ แห่งนี้ เลิศล้ำ น้ำใจ................ผองเพื่อน แนะไข.....ขจัดสิ้น สงสัย กลอนกานท์ จึ่งตั้ง กายจิต ปณิธาน.................มุขจัดเกียจคร้าน.....พากเพียร เรียนร่าย ฉันท์โคลง 24 พฤษภาคม 2558

72 อารมณ์กลอน / ห้องเรียนรู้คำประพันธ์ / ฉันท์ เชือกตรึง เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 05:41:44 PM
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share
กลบท เชือกตรึง ริเริ่ม : Pantip# 3188982 15 พฤษภาคม 2562 ผังกลบท เชือกตรึง 10223300 10445500 10667700 10889900 ตัวเลขเดียวกัน (เว้นเลข 0) คือ คำเดียวกัน สัมผัส แบบกลอนปกติ ที่ใช้ว่า "เชือกตรึง" เนื่องจาก สิ่งใดก็ตาม เมื่อถูกเชือกตรึงแน่น เข้าด้วยกัน ก็จะมัดเป็นหนึ่งเดียว ที่นี้ เชือก คือ คำนำหน้าบาท แต่ละบาท และ คำที่ 3,4 กับ 5,6 ของแต่ละวรรค ขยาย กลบท เชือกตรึง จาก กลอนแปด เป็น กลอนเก้า เพื่อ ขยับ แปลงเป็น ฉันท์ ได้ง่าย ครับ ผังกลบท เชือกตรึง กลอนเก้า 102 203 300 104 405 500 106 607 700 108 809 900 แปลงเป็น ฉันท์ เกณฑ์กำหนด : แต่ละวรรค อย่างน้อยมี ลหุ 1 คำ ฉันท์ เชือกตรึง @ รัก ผองชน ชนจะรับ รับรู้ได้ รัก ธรรมไสว ไสวผ่อง ผ่องใจฉัน รัก ไป่ช้า ช้า ฤ เฉย เฉยเฉื่อยกัน รัก ทำพลัน พลันประสบ พบเมตตา

บทกลอนไพเราะ / บทประพันธ์อันน่าประทับใจ / …“IF” Poem… (ฉบับแก้แล้วแก้อีก)

เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 05:14:26 PM

เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ

…“IF” Poem… (ฉบับแก้แล้วแก้อีก)
[By Rudyard Kipling :
Written 1895/ Published 1910]

“(1) If you can keep your head when all about you
   Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
   But make allowance for their doubting too;

(2) If you can wait and not be tired by waiting,
   Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated, don’t give way to hating,
   And yet don’t look too good, nor talk too wise:

(3) If you can dream—and not make dreams your master;
   If you can think—and not make thoughts your aim;

(4) If you can meet with Triumph and Disaster
   And treat those two impostors just the same;

(5) If you can bear to hear the truth you’ve spoken
   Twisted by knaves to make a trap for fools,
   Or watch the things you gave your life to, broken,
   And stoop and build ’em up with worn-out tools:

(6) If you can make one heap of all your winnings
   And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
   And never breathe a word about your loss;

(7) If you can force your heart and nerve and sinew
   To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
   Except the Will which says to them: ‘Hold on!’

(8) If you can talk with crowds and keep your virtue,
   Or walk with Kings—nor lose the common touch,

(9) If neither foes nor loving friends can hurt you,
   If all men count with you, but none too much;

(10) If you can fill the unforgiving minute
   With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
   And—which is more—you’ll be a Man, my son!”

…เพียงว่า…

(๑) เพียงว่าเจ้าธำรง มั่นคงสติ
ท่ามกลางกลุ้มรุมตำหนิ พิจารณ์ทั่ว
เพียงเชื่อมั่นความดี มีติดตัว
มิหวั่นกลัว แต่ก็ไม่ประมาทครัน

(๒) เพียงเฝ้ารอ อย่างมิย่อท้อระทด
พบคนปด สะกดห้าม ปดตามกลั้น
พบคนเกลียด มิเกลียดตอบ รอบรู้ทัน
มิแต่งปั้นสรรค์ความ งามเกินจริง

(๓) เพียงเมื่อมีความฝัน จงหมั่นถนอม
แต่ใช่ยอมตามฝัน นั้นทุกสิ่ง
มิปล่อยครอบงำดำริ ไร้ติติง
จนทอดทิ้งได้ทุกอย่าง หว่างครรลอง

(๔) เพียงใจพร้อมน้อมรับ กับชัยชนะ
ต้องพร้อมจะปราชัย ไร้ขุ่นข้อง
คราวินาศสันตะโร โผพัดนอง
ผินผาดมอง แท้สองอย่าง มิต่างเลย

(๕) เพียงฝึกนิ่งอดทน คนกลิ้งกลอก
แสร้งลวงหลอกเบือนบิด แล้วคิดเฉย
อีกเมื่อยามสิ่งของรัก ปรักเกย
ก้มหน้ากอบกู้งอกเงย ใหม่อีกครั้ง

(๖) เพียงสูญสิ้น สินทรัพย์ค่ามหาศาล
ล่มมลาญในพริบตา ดุจฟ้าสั่ง
ยืด ยิ้มรับ กับบรรลัย, ไม่จีรัง
โดยมิพลั้งปากตน บ่นเสียดาย

(๗) เพียงเรี่ยวแรงอ่อนล้า เกินกว่ารับ
สิ้นแรงขับไปให้ถึง ซึ่งจุดหมาย
ปลุกหัวใจบากบั่น มุ่งมั่นมิคลาย
จวบชีพวายยังฮึดสู้ อยู่มิคร้าม

(๘) เพียงปราศรัยอยู่ท่ามกลางหว่างฝูงชน
ยังสติ มิลานลน จนเพ้อพล่าม
คราเยื้องย่าง เคียงกษัตริย์, สงัด ปราม-
ลุกตื่นเต้นไปตาม นามสมมุติ

(๙) เพียงมิ่งมิตร แลศัตรูคู่อาฆาต
ยังมิอาจช้ำเหน็บ ให้เจ็บสุด
เพียงช่วยแบกภาระ เหล่ามนุษย์
ใช่ยอมแบกรับมิหยุด จนทรุดทราม

(๑๐) เพียงแลกทุกข์ผิดหวังทั้งหมดมี
กับการวิ่งหนึ่งนาที ที่สนาม
เหนืออุปโลกน์ โภค ทุกข์ สุข นิยาม
เลื่องลือนาม เด็ดเดี่ยวดนัย…ไร้เทียมทาน

…ขอนำบทกลอนแปล “IF” Poem
by Rudyard Kipling
ซึ่งเป็นกลอนภาษาอังกฤษ
ที่เป็นสุดยอดในดวงใจตลอดกาล
ผู้แต่งเป็นผู้ที่มองและเข้าใจโลกอย่างถ่องแท้
และถ่ายทอดเป็นกลอนได้อย่างสละสลวย
กินใจยิ่งนัก

ผู้เขียนได้พยายามเขียนแปลให้ได้ใจความ
ใกล้เคียงกับความหมายในต้นฉบับ
ภาษาอังกฤษที่สุด…แต่ก็เหมือนยังไม่ดีพอสักที
เลยนำมาปรับปรุงแก้ไขใหม่อีกสักครั้ง…

Soul Searcher
Inspired to write 8/10/2025

74 บทกลอนไพเราะ / กลอนรัก / Re: นิยาม…ความรัก เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 04:46:31 PM
เริ่มโดย พู่กัน (lookgaow) - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛•
ฉายาคือ "ขี้ผึ้ง" ส่องถึงตูด(โอ้ว ว้าว) ทะลวงแก่นหูรูดไปถึงไหน สอดไส้ทางประตูหลังหรืออย่างไร ฉายาไซร้ก้ำกึ่ง..ร้าวถึงทรวง.. หากคิดดี เป็นรากฐานลานสว่าง แสงไฟวิบวับว่างแต่โชติช่วง แต่หากไร้ไส้เทียน..ขี้ผึ้งกลวง ขึ้นหิ้งเป็นของหลวงเพื่อบูชา. ว่าแต่ พี่ๆ ไปไหนกันหมด รู้สึกไม่ปลอดภัย 55555

75 บทกลอนไพเราะ / กลอนรัก / Re: นิยาม…ความรัก เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 02:33:51 PM
เริ่มโดย พู่กัน (lookgaow) - กระทู้ล่าสุด โดย จั่นเจา
ฉายานามหยามตนอยู่คนตั้ง ยินหูฟังรู้หาอัธยาศัย คุณแก่นย้ำทำถึงสะพรึงใจ เขียนมอบให้ยิ้มปริใช่ติเตียน คำทั้งหลายกลายกลวงจากห้วงลึก คนเคยฝึกปฎิกูลชื่น..มิคลื่นเหียน แต่ตัดนำคำว่าคงอาเจียน สว่างเทียนด้วย..ขี้ผึ้ง...ส่องถึงใจ 555 Jannjao

76 บทกลอนไพเราะ / กลอนรัก / Re: นิยาม…ความรัก เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 01:49:34 PM
เริ่มโดย พู่กัน (lookgaow) - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛•
มีวาจาลุ่มลึก..ถึงสามหาว เห็นสองสาวสู้ศึกให้คิดถึง แมลงวันรุมล้อมห้อมตราตรึง เศษ-ขี้-ผึ้งบนเนื้อเน่าราวยินดี ด้านคุณจั่นมั่นคงดั่งแผ่นผา ใครดาหน้ามือสั่นสู้ทุกที่ สิ่งที่แก่น(ไม้)เห็นมายามตบตี คุณจั่นนี้ลี้หลบรอดทุกครา อยากชื่นชมจากใจใช่มาสู้ แก่นสะพรึงที่เรียกดู..มันหนักหนา ช่างเป็นคนที่ชอบตั้งฉายา คุณจั่นเจาเล่าหนา...ฉายาอะไร?

77 บทกลอนไพเราะ / กลอนรัก / Re: นิยาม…ความรัก เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 01:11:25 PM
เริ่มโดย พู่กัน (lookgaow) - กระทู้ล่าสุด โดย จั่นเจา
เป็นนิยามความรักแบบนักสู้ ถามตัวอยู่จะไปทางไหนนี่ ต้องสำออยคอยหลบพวกตบตี พูดกดขี่กลัวมากเกรงปากนาง คราออดอ้อนวอนไหว้ถูกไสส่ง ทำกันลงบ่นว่ายันฟ้าสาง พิกุลแก้วมะสะแปร์แถทุกทาง ช่วยเข้าข้าง..เค้าบ้างนะ..แก่นสะพรึง พวกเรามาช่วยแระ 55 Jannjao

78 บทกลอนไพเราะ / กลอนรัก / Re: …เกี้ยวนาง (๒)… เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 12:27:30 PM
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛•
คิดหมายปองมองหงษ์ฟ้าก็ว่าสูง หากหมายเพียงนกยูงก็เกินฝัน เหล่มองดูนกเอี้ยงเลี้ยงควายกัน หัวใจมั่นหมายหงษ์ฟ้าดีกว่าเอย. ขออภัยท่านทั้งสองค่ะ...กลอนพาไป และพามาได้แค่นี้

79 บทกลอนไพเราะ / กลอนคลายเครียด / Re: คิดไปเรื่อยเปื่อย เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 11:49:45 AM
เริ่มโดย hort39 - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛•
ในยามว่างเคยปล่อยคล้อยความคิด หมกมุ่นกับเรื่องชีวิตไม่คิดเฉย เรื่องของเขาเราก็เข้าคุ้นเคย กลายเป็นเรื่องของเราเลยในบัดดล ตั้งแต่นั้นจึงปิดตาและปิดหู ไม่อยากคิดเหลียวดูให้สับสน ไม่อยากรับอยากรู้เรื่องทุกคน ปิดกมลอยู่กับบ้านตามลำพัง จะเปิดรับเพียงพร้อมว่าจะเปิด ใครอย่าคิดหมายละเมิดเพื่อคาดหวัง หากยิ่งรุกก็ยิ่งหนีเสียกระมัง แต่ก็ยังอยู่รอดปลอดภัยดี.

80 อารมณ์กลอน / ฉันท์ กาพย์ ร่าย / Re: กาพย์ยานี 11 เรื่อง ขี้เกียจ เมื่อ: 08 ตุลาคม, 2568, 11:42:56 AM
เริ่มโดย หมูทะเล - กระทู้ล่าสุด โดย •แก่นไม้๛•
นิยามความขี้เกียจ.......คงสูงเสียดเท่าฟ้าได้ ทุกสิ่งอยู่ที่ใจ..................และวินัยตัวบุคคล ไม่อยากจะทำนั่น.............มิตั้งมั่นเพื่อรับผล ปล่อยปละละเลยจน.......กลายเป็นคนไม่ยินดี แต่ใช่จะผิดนัก..................หากรู้จักรักหน้าที่ ขี้เกียจต่างล้วนมี..................อยู่ในคนทั่วๆไป จัดสรรด้านความคิด.........สิ่งใดติดล้วนรอได้ เรื่องด่วนมิร่ำไร.............ควรเร่งไปรีบจัดการ. ทักทายค่ะคุณหมูทะเล

หน้า: 1 ... 6 7 [8] 9 10