ผู้รอ "คอยน์"

รอบรั้วเราใหญ่กว้างบนทางแถว
ตลอดแนวรั้วกั้นอันแน่นหนา
ยกสิบนิ้วขึ้นประนมก้มวันทา
ด้วยสีหน้าซีดหนักเกินจักเปรย

เรารอคอย "คอยน์" คนมาสงสาร
มาให้ทานคนทุกข์ให้สุขเผย
ได้แต่ "คอยน์" น้อยคนสนใจเอย
คอยแต่เย้ยไยไพให้อับอาย

บางคนเขามีใครให้คอยท่า
เรารอ "คอยน์" ไร้ค่า บ้าเหลือหลาย
คอยคนที่รักกันจนวันตาย
หรือได้ "คอยน์" ติดกายอย่างดายเดียว

จากเศรษฐีลักขณามหาบุรุษ
มาถึงจุดหมดแม้คนแลเหลียว
คอยเพียง "คอยน์" ของคนผู้คดเคี้ยว
เติมเต็มเสี้ยวสุขเราที่เศร้าราน

ไม่คิดเลยเราจะช้ำถึงเพียงนี้
เพราะคอยท่านาทีที่พ้นผ่าน
อยากหยุดการลอยคอเป็นขอทาน
แต่ว่าการศึกษาใดเราไม่มี

และยุคนี้ทุกแห่งต่างแข่งขัน
คนคอยรอคอร์รัปชันอันบัดสี
เราเพียงคอย "คอยน์" ใครที่ไยดี
คอยไหนที่ควรน่าอายกว่ากัน

กับขันเก่าเข่าด้านคนกร้านโลก
กรำทุกข์โศกคอยคนมาก่นหยัน
จำคำ "คอยน์" จากฝรั่งนั่งจำนรรจ์
โปรดเอื้อเฟื้อเผื่อปันกันสัก "คอยน์"

.........................................

เปลวเพลิง