~ลมเหมันต์~

~ลมเหมันต์~

ลมเหมันต์พัดผ่านสะท้านร่าง
ฉันอ้างว้างนั่งฝันถึงวันเก่า
คิดถึงในวันที่มีสองเรา
เคยคลอเคล้าพนอล้อสายลม

เราอิงแอบหยอกเอินบนเนินหญ้า
เอาความรักห่วงหามาห้อมห่ม
ท่ามไอหมอกน้ำค้างที่พร่างพรม
แสนสุขสมเลอล้ำฉ่ำวิญญาณ์

แต่คืนวันผันผ่านกาลหมุนเปลี่ยน
ฉันเหมือนเทียนหมดไส้ที่ไร้ค่า
หมดสิ้นเชื้อติดไฟไม่นำพา
เธอสิ้นรักเสน่หาร้างลาไกล

ลมเหมันต์พัดมาอีกคราแล้ว
ฉันนั่งแกร่วผู้เดียวสุดเหลียวไหน
หนาวสะท้านซ่านทั่วสุดขั้วใจ
เหงาทรวงในยิ่งเหลือเมื่อเหมันต์

~น่านนที~
๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~ลมเหมันต์~ (อ่าน 3432 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้