*** วาเลนไทม์ให้บทเรียน ***

** กว่าจะเกิดมาเป็นคนนั้นแสนยาก
แม่ลำบากเวทนาน้ำตาไหล
ทนอุ้มท้องร้องครวญรัญจวนใจ
ด้วยสายใยรักลูกและผูกพัน

** กว่าจะโตแม่ทำงานเพื่อเลี้ยงลูก
ด้วยโซ่ใจพันผูกอย่างมหันต์
ถึงเหน็ดเหนื่อยเจียนตายวายชีวัน
เพื่อลูกนั้นแม่ยอมทนไม่บ่นเลย

** มาวันนี้ลูกโตเป็นสาวแล้ว
ดุจดวงแก้วประดับใจไม่นิ่งเฉย
แม่อบรมสั่งสอนอ้อนภิเปรย
ว่า "ลูกเอ๋ยผู้ชายคล้ายภมร"

** อย่าเชื่อคำหลงคำที่พร่ำบอก
เขาจะหลอกเขาจะลวงดวงสมร
เมื่อได้แล้วเขาทิ้งไปไม่อาวรณ์
ถูกหลอกหลอนจะเจ็บช้ำระกำทรวง

** พบชายหนึ่งพึงใจช่างน่ารัก
จึงประจักษ์ว่ารักนั้นนั่นใหญ่หลวง
เอาใจเก่งน้ำใจดีคงมิลวง
เลยตกบ่วงความรักสลักใจ

** ครั้นมาถึงวันสำคัญดังมั่นหมาย
วาเลนไทม์ที่หนุ่มสาวเฝ้าฝันไฝ่
เป็นฤกษ์ดีจะพลีกายและปล่อยใจ
ก้าวลงในแหล่งกามาน่าอายจริง

** ปล่อยทั้งตัวปล่อยทั้งใจให้เชยชื่น
เป็นวันคืนสุขสมอารมณ์หญิง
หลงคิดว่าเขาจริงใจไม่ประวิง
ทุกทุกสิ่งจึงมอบให้ชายเชยชม

** ครั้นเวลาผ่านไปไม่นานนัก
พิษความรักเริ่มออกลายให้ขืนขม
เขาปลีกตัวจากไปใจตรอมตรม
อกระบมกลัดหนองนองน้ำตา

** โอ้แม่จ๋า...... ลูกผิดไปอภัยเถิด
เรื่องมันเกิดเพราะคิดผิดจิตโหยหา
กว่าจะรูว่าเขาหลอกชอกช้ำมา
เสียน้ำตาและเสียตัวลูกชั่วไป

** นับแต่นี้จะจดจำคำแม่สอน
ทุกทุกตอนยึดถือมั่นไม่หวั่นไหว
ประพฤติดีไม่หนีหน่ายทั้งกายใจ
จารึกไว้ "วาเลนไทม์ให้บทเรียน"

กัลปังหา ดอกไม้แห่งท้องทะเล

	ผู้เขียน	หัวข้อ: * วาเลนไทม์ให้บทเรียน * (อ่าน 4805 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้