ช่างสวยสดงดงามอร่ามพริ้ว
ระลอกลิ่วลมคลื่นระรื่นหวน
น้ำจดฟ้าเคียงกันพลันรัญจวน
ทะเลครวญชวนฝันสวรรค์เอย
หาดทรายขาวยาวเรียวแล้วเลี้ยวลด
จบจรดสีครามยามฟ้าเผย
คลื่นสงบลมเรียบถึงเงียบเลย
ทะเลเปรยชวนชิดสนิทชม
เรือจากท่าพาล่องนำท่องเที่ยว
ลัดเลาะเลี้ยวหลบคลื่นพาชื่นสม
ทั้งเกลียวเล็กเกลียวใหญ่หายตรอมตรม
จิตภิรมย์สมนัยหทัยเพลิน
เมื่อถึงจุดหยุดนิ่งเตรียมดิ่งลึก
อึกทึกโครมครามเหมือนยามเขิน
ใต้สมุทรสุดหยั่งอย่าหมางเมิน
ลองเผชิญแปลกใหม่ใจใคร่ยล
ใต้ธารามนตรามหาสมุทร
แทบจะหยุดหายใจไวสับสน
ใจเต้นรัวเต้นแรงแปร่งพิกล
เมื่อจวบจนใกล้ชิดแทบติดตรึง
อสูรร้ายส่ายโยกโบกสะบัด
หางกวัดขยับเขยื้อนตาถมึง
ท่วงลีลาปราดเปรียว เสี้ยวคนึง
ให้เจ้าพึงระมัดระวังตน
ผู้ยิ่งใหญ่ในโลกแห่งสมุทร
จอมคร่าฉุดปลิดชีพครีบฉงน
อยู่บนยอดสูงสุดดุจวังวน
เหมือนหลุดพ้นปมเงื่อนที่เคลื่อนนำ
เป็นผู้ล่าผู้ฆ่ามานานเนิ่น
ไม่บังเอิญธรรมชาติพิลาสหนำ
กำหนดห้วงวงจรชี้ช่องทำ
เพื่อตอกย้ำสมดุลเกื้อหนุนกัน
เมื่อผู้ล่ามาเปลี่ยนเวียนถูกล่า
ลิขิตฟ้าชะตาเลยแปรผัน
อสูรร้ายกลายลับเมื่อดับวัน
เกือบสูญพันธ์ลดน้อยเสื่อมถอยลง
ทั้งฉมวกหอกอวนสวนด้วยเบ็ด
ล้วนแต่เสร็จ เด็ดขาดไม่เหลือหลง
ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ไม่พะวง
แค่ดำรงชีวิต วิกฤตเงิน
สองมือกำไม้แน่นเป็นแม่นเหมาะ
ตีเฉพาะตรงหัว กลัวฉุกเฉิน
บรรจงกรีดเฉือนฉับตัดกันเพลิน
แล้วก็เมิน ร่างทิ้งดิ่งคืนรัง
ผู้ยิ่งใหญ่ใต้หล้ามหาสมุทร
โดนน้ำมือมนุษย์ ฉุดมนต์ขลัง
ถึงยิ่งใหญ่แค่ไหนไม่ระวัง
ก็มีสิทธิพลาดพลั้ง ยั้งให้เป็น
"จุดจบ"ที่ขีดเส้นให้คือแก้ไขจากของเดิมมาแล้ว
ส่วนอีกจุดคือลงแม่กน ซ้ำกันสองบท ยังหาทางแก้ไม่ได้ครับ
นายแกล้ง
