จิตมนุษย์นี้ไซร้ไร้ขีดกั้น
ชอบเพ้อฝันสรรหามาสนอง
มีอยู่แล้วมิพอขอได้ครอง
มากผยองจ้องย่ำ อื่นต่ำทราม

เอาตัวดี บีฑาตราหน้าเขา
หัวเต็มเหามิหากล้าไปหยาม
หมิ่นคนอื่นยืนกร่างช่างประณาม
ใครจะหามยามหมดลม สมหน้า(กัน)บาน

หญิง