Username:

Password:


  • หน้าแรก
  • ห้องสนทนา
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ.. >> บทกลอนไพเราะ >> กลอนให้แง่คิด >> *** วิสาขบูชา ***
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: *** วิสาขบูชา ***  (อ่าน 6400 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
สมพงศ์ ชูสุวรรณ
นักกลอนผู้รอบรู้
****
<font color=gray><b>ออฟไลน์</b></font> ออฟไลน์

กระทู้: 416



สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..

ปากกาทองแดง

สมาชิกดีเด่นประจำเดือนนี้..

รองอันดับ๑




ผู้เริ่มหัวข้อนี้
| |
*** วิสาขบูชา ***
« เมื่อ: 10 พฤษภาคม, 2557, 12:46:14 PM »
หน้าแรกหน้าแรก

*** วิสาขบูชา ***


*** วิสาขบูชา ***

** ณ วันนั้น "สันตุสิต" เทวราช
 พระจอมปราชญ์สถิตอยู่ชั้นดุสิต
 ถูกอัญเชิญโดยปวงเทพเทวฤทธิ์
 ให้จุติไปสถิตยังโลกา

 ** ท้าวสุทโธทนะมหากษัตริย์
 ทรงครองกรุงกบิลพัสดุ์สุดหรรษา
 เอกอัครมเหสีมหามายา
 ทรงปรารถนาราชบุตรสุดดวงมาน

** คืนหนึ่งมหามายาทรงนิมิต
 คล้อยดวงจิตเห็นช้างมหาศาล
 มาหมอบกราบน้อมถวายดอกบัวบาน
 เป็นความหมายว่ากุมารเกิดในครรภ์

** ครั้นบรรจบครบถ้วนทศมาส
 ทรงเยื้องยาตรผ่านป่าพนาสัณฑ์
 ถึงบริเวณสวนลุมพินีวัน
 ทรงประสูติพระจอมขวัญยอดกุมาร

** ซึ่งตรงกับวันเพ็ญวิสาขะ (ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖)
ขนานนามสิทธัตถะขอกล่าวขาน
 บารมีมากล้นพ้นประมาณ
 จะสำเร็จโพธิญาณดังหวังไว้

** ครั้นพระชนมายุครบสิบหก
 พระบิดาทรงยกปราสาทให้
 ทรงอภิเษกสมรสโดยเร็วไว
 ยโสธรายาใจคู่บารมี

**กาลวันหนึ่งเสด็จไปชมสวน
 กลิ่นอบอวลดอกไม้หลากหลายสี
 ได้ประสบพบเห็นสิ่งดีดี
 พร้อมเทวทูตทั้งสี่จึงทราบความ

** ประกอบด้วยคนแก่ เจ็บ และตาย
 ต้องเวียนว่ายในวัฏฏะพาวาบหวาม
 อีกหนึ่งชายเป็นนักบวชสง่างาม
 บังเกิดความหม่นหมองคับข้องใจ

** จนกระทั่งพระชนม์ยี่สิบเก้า
 ทุกค่ำเช้าคิดหนีหน้าสู่ป่าใหญ่
 บำเพ็ญตนให้พ้นทุกข์สุขภายใน
 หลุดพ้นไปจากวัฏฏะมาผูกพัน

** ถึงวันที่โอรสทรงประสูติ
 พระทรงพูดมีบ่วงมาขวางกั้น
 ต้องตัดบ่วงให้ขาดอย่าช้าพลัน
 จึงออกบวชในวันลูกเกิดมา

** ใช้เวลาบำเพ็ญเพียรครบหกปี
 ในวันหนึ่งจึงมีความคิดว่า
 ต้องบำเพ็ญเพียรทางใจไม่รอรา
 จึงหันมาปฏิบัติเฝ้าจัดการ

** ครั้นวันเพ็ญวิสาขะเวียนมาถึง (ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖)
พระองค์จึงทรงชนะอย่างอาจหาญ
 ทรงมองเห็นอริยสัจตัดบ่วงมาร
 ทรงเผาผลาญตัวกิเลสเหตุวุ่นวาย

** ทรงสำเร็จพระโพธิญาณอันยิ่งใหญ่
 จิตผ่องใสใจเป็นสุขทุกข์สูญหาย
 ไม่มีเกิด ไม่มีแก่ ไม่มีตาย
 ถึงที่หมายได้ไปสู่นิพพาน

** พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนเวไนยสัตว์
 ให้บรรลุปรมัตถ์เป็นแก่นสาร
 อันโลกนี้ล้วนมีทุกข์ทรมาน
 อนิจจังสังขารไม่แน่นอน

** ครั้นพระชนมายุแปดสิบปี
 จึงทรงมีดำริหยุดสั่งสอน
 ปลงสังขารว่าถึงกาลไม่อาทร
 ต้องนิพพานแน่นอนอีกสามเดือน

** พระองค์ทรงตรัสปัจฉิมโอวาท
 ความประมาทร้ายกว่าหาใดเหมือน
 เป็นหนทางของความตายไม่บิดเบือน
 อย่าแชเชือนตั้งสติคอยตริตรอง

** และวันนั้นคือวันเพ็ญวิสาขะ (ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖)
เสด็จปรินิพพานไม่เศร้าหมอง
 ใต้ต้นรังกุสินารามัลละครอง
 ทรงเที่ยวท่องโปรดสัตว์สี่สิบห้าปี

** น่าอัศจรรย์วันสำคัญที่เกี่ยวข้อง
 มาสัมพันธ์คล้องจองอย่างถ้วนถี่
 วันประสูติ ตรัสรู้ บรรดามี
 ปรินิพพานก็ดีมาตรงกัน

** ในวันเพ็ญวิสาขะบูรณะมี
 เป็นดิถีมีคุณค่าอย่างมหันต์
 เราชาวพุทธต่างมุ่งมาระลึกกัน
 ถึงพระคุณอนันต์ของพระองค์

** เรียกวันนี้ว่า "วิสาขบูชา"
ขอเชิญชาวพุทธมาอย่าลืมหลง
 ร่วมบำเพ็ญกุศลอย่างมั่นคง
 เพื่อระลึกถึงองค์พระสัมมา

** ร่วมทำบุญตักบาตรรักษาศีล
 เพื่อละสิ้นกิเลสและตัณหา
 สงบใจฟังธรรมภาวนา
 ทั้งโลกนี้โลกหน้าสถาพร

สมพงศ์ ชูสุวรรณ




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
ศิลาสีรุ้ง, ❀ Sasi ❀, สุวัฒน์ ไวจรรยา
บันทึกการเข้า

สมพงศ์  ชูสุวรรณ  ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตและทุก ๆ แหล่งข้อมูลครับ


~รวมทุกสำนวนของ"สมพงศ์ ชูสุวรรณ"ครับ ~

หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.15 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati

หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.047 วินาที กับ 36 คำสั่ง
กำลังโหลด...