..หาน้ำใจยากได้เจอ..
จากท้องนาป่าเขาเคยเนาอยู่
มาต่อสู้อยู่กรุงให้มุ่งหวัง
การศึกษาเล่าเรียนเพียรประดัง
และประทังหากินให้ดิ้นรน
ก็ล้มลุกคลุกคลานผ่านชีวิต
บางพลาดผิดคิดน้อยก็พลอยหม่น
บางพลาดหวังดั่งหมายให้อายคน
ลำพังตนด้นไปแม้ภัยพาล
อาจมีบ้างทางใจส่งให้ท้อ
แต่อยู่ด้วยตนให้พ้นผ่าน
กำลังใจให้ตนยามหม่นอาน
คนเมื่อวานผ่านผันรุ่งวันเยือน
แต่หกล้มก้มนานก็อานเหนื่อย
หกล้มเรื่อยเหนื่อยนานก็พาลเฉือน
สู้ต่อไปอีกหน่อยตนคอยเตือน
ตะวันเลื่อนเดือนหันคือวันเรา
จากท้องนาป่าดอยยังคอยหวัง
กลับคืนรังเรือนคอนดั่งก่อนเก่า
เมื่อดิ้นรนหนทางยังสร่างเซา
กลับคืนเนาเขาภูเคยอยู่มา
จากเด็กน้อยดอยสูงเคยมุ่งมั่น
บัดนี้หันหน้าสบพบสิงสา
ใจคนหนอ..ต่อหมางมิสร่างซา
คนเมืองฟ้าหาน้ำใจเหมือนไม่มี.
พิณจันทร์
30 เมษายน ๒๕๕๗
