ยืนในหมอกสีมัวมีกลัวบ้าง
ดำเนินทางที่ควรในส่วนหนึ่ง
ถือศีลธรรมนำจิตครอบติดตรึง
มีที่พึ่งคือพุทธพิสุทธิ์พิง
แต่เหมือนกรรมเก่ายังเอาผิด
โดยใช้สิทธิเอาคืนแม้ยืนนิ่ง
ไม่ลงเกลือกเมือกหมองแห่งหนองปลิง
แต่ทุกสิ่งยังโยนโหนเข้ามา
บาปใดหนอก่อท้นแต่หนหลัง
ช่างประดังเดือดดาลประหารฆ่า
ร้อยรำพันหวั่นหวาดกรรมมาดมา
เพียงน้ำตาเกินกั้นใช้ฟันรบ
ยอมจำนนจนทิศจะบิดบด
คงตามกฎชีวีไม่ลี้หลบ
ยอมชดใช้กรรมเก่าจนเขาครบ
มิอาจจบหยุดพักเพียงลักลอบ
ยินดีแล้วร่างนี้ไม่มีฝืน
ไปขัดขืนค้นหาว่าคำตอบ
หากชะตากรรมเวรไม่เห็นชอบ
คงต้องมอบเรือนร่างเพื่อสร้างดิน
ดาวระดา
31 กรกฏาคม 2556
