..รักเพียงเงา..

โอ้อกเอ๋ย...หัวอกมาฟกช้ำ
ให้กระหน่ำซ้ำเติมมาเพิ่มเก่า
เวรกรรมใดให้หนอมาต่อเรา
มองดูเขาทำไมถึงไม่เป็น

โอ้อกเอ๋ย..หัวอกตลกนัก
จะมีรักสักหนให้คนเห็น
รักครั้งแรกแทรกใจจนใจเย็น
เหมือนดั่งเพ็ญค่อยจางฉายข้างแรม

มิรู้เลยเคยหวานแต่พานหาย
ค่อยค่อยคายฉายแสงแสดงแจ่ม
เมื่อมีคนอื่นเขาเข้ามาแซม
ถึงได้แย้มแง้มจิตว่าคิดเอง

กว่าจะฟื้นคืนใจให้ใสผ่อง
น้ำตานองระทมโดนข่มเหง
ปิดห้องใจไม่แลแม้วังเวง
หากแต่ใจนักเลงอวดเก่งเกิน

เมื่อได้พบสบซึ้งคิดถึงฝาก
ดั่งธารหลากล้นนองหินก้อนเขิน
ธารกระแซะแวะเวียนและเพียรเดิน
ความบังเอิญตรงใจนั้นใช่จริง

แต่อกเอ๋ย..หัวอกเคยฟกช้ำ
ต้องระกำซ้ำเติมมาเพิ่มหญิง
เมื่อวานบอกรักไปไม่ประวิง
รักแค่อิงแอบเขาเจ้าของมี.

พิณจันทร์
๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๗