เพียงนึกก็สุขนัก
๏ ตีสองลมดึกแสร้ง โชยสาน
โชยส่งตรงนอกชาน กวัดช้า
กวัดเชยเอ่ยปลิวขาน หนาวขับ
หนาวแค่ปลุกลุกค้า แม่ค้าขนมขายฯ
๏ ขนมของนาง “ปริก” ครั้น ปรุงคราว
ปรุงเคี่ยวเกรียวกราวพราว หยาดแพร้ว
หยาดพลอยอร่อยถึงหาว รสแห่ง
รสห่มชมชิมแล้ว ทิพย์สล้างชวนหลงฯ
๏ ชวนลองขนมกรุ่นล้ำ เถิดลอง
เถิดล่วงดวงดาวมอง หนักแม้
หนักมากจากตีสอง หนอเสร็จ
หนอสรรพรับอรุณแล้ จึ่งแล้จรตะลอนฯ
๏ จรตลาดเรือต่างล้วน เคียงหลาย
เคียงเหล่าเขาเรือพาย หลากพร้อย
หลากเพรียกเรียกกันขาย เพียงคล่อง
เพียงครู่เหลือรอยคล้อย ชื่นเคล้านางคราฯ
๏ นางขายหมดหยดเคลิ้ม เปรมครัน
เปรมครอบชอบใจอัน เจิดอ้อน
เจิดอาบภาพในฝัน ลอยฟ่อง
ลอยเฟื่องมโนรมฟ้อน เขี่ยเคว้งสลายขวางฯ
๏ สลายขวากจากที่ร้อน กระมลรวง
กระมลรื่นคืนมาพวง นึกพริ้ม
นึกพาค่าเทอมหวง เงินเหตุ
เงินห่อคลอนางยิ้ม ลูกยิ้มเรียนยาม๚ะ๛
คอนพูธน
โคลงกลบทนาคบริพันธ์..ให้คำก่อนสุดท้ายของบาทต้น กับคำที่
๑ ของบาทต่อไปเป็นคำซ้ำกัน ส่วนคำสุดท้ายของบาทต้นกับคำ
ที่ ๒ ของบาทต่อไปให้สัมผัสอักษร นอกนั้นเหมือนโคลงสี่สุภาพ
