ไม่นานผ่านมานี้คุณ “ศรีเปรื่อง”
ผู้ประเทืองรจนาประเภทฉันท์
เมื่อสองเรามีใจใฝ่สัมพันธ์
ก็เอื้อเฟื้อแก่กันผลงานกลอน
ด้วยหมายมิตรไมตรีที่สร้างสรรค์
ผมส่ง “แดนคนธรรพ์” ไปให้ก่อน
ศรีเปรื่องก็เมตตาเอื้ออาทร
มีหนังสืออนุสรณ์สืบทอดมา
คือ “พระนลคำฉันท์”อันยิ่งใหญ่
ทำเล่มใหม่รูปโฉมงามสมค่า
ผมอ่านไปอ่านไป “ไม่ธรรมดา”
เกิดหลงใหลในภาษาและเรื่องราว
จึงตามหา “พระนลคำหลวง”นั้น
ด้วยใจชื่นตื้นตันจนเหลือกล่าว
พยายามอ่านทั้งสองเล่มหลายคราว
ศัพท์ที่ยากก็สืบสาวหาคำแปล
คิดขึ้นได้คนทั้งหลายเข้าใจยาก
แม้ผมพากเพียรนักยังชักแย่
ถ้าอ่านง่ายกว่านี้คงดีแท้
จึงตั้งใจจะแปลเป็นคำกลอน
ธนุ เสนสิงห์
