เมื่อยืนชมลมทุ่งกระทบทาบ
รวงข้าวอาบแสงฉานสมานฉาย
เหลืองข้าวรวงลมล้อเริงระบาย
ระบำร่ายผายผิวเป็นทิวเทียว
ข้าวรวงเหลืองเบื้องล่างคือฟางซีด
หลังสูบฉีดรวงข้าวแต่คราวเขียว
ถนอมอุ้มโอบไว้บนใบเรียว
ก่อนกอเซียวซีดไปด้วยวัยวาร
เหมือนแม่หนอเลี้ยงเราบนเงาทุกข์
แม้เจ็บจุกเพียงใดจากภัยผ่าน
ลำบากกายเหนื่อยท้นสู้ทนทาน
เพียงให้เราฉายฉานในด้านดี
ให้เราอยู่ที่สมอุดมดาษ
แม่วงวาดให้ทางสว่างศรี
ก่อนแม่สูญสุดสิ้นในอินทรีย์
เพียงเท่านี้สุขแท้ของแม่เอย....
ดาวระดา
9 สิงหาคม 2556
