ราตรีแห่งฝัน

ค่ำคืนนี้มีเพียงเสียงพัดลม
ดังระทมกลมกลืนคลื่นความเหงา
เพราะเเสงนิออนสว่างพรางสีเทา
คงไร้เงาสาวงามยามนี้แล

อาจจะมีคนดีที่ฉันรัก
แต่เธอหนักงานบ้านไม่แยแส
เลยหลับนอนผ่อนกายไร้รังแก
ความอ่อนแอคนเราเข้าสูงวัย

อนิจังทุกขังอนัตตา
เทศนาคำสอนบวรให้
สัตว์มนุษย์ต้องรู้ตนและเข้าใจ
การเกิดไซร้ย่อมมีที่ดับลง

เมื่อพิจารณาว่าตามความว่างเปล่า
นี่คนเราเกิดมาหาความหลง
มาครอบหัวจนมิดจิตไม่ปลง
จึงพะวงตลอดถ่ายทอดกัน

วรรณดี

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ราตรีแห่งฝัน (อ่าน 2958 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้