แม่และบุพการี (ในวารวัยแปล้ชรา)

แม่และบุพการี
(ในวารวัยแปล้ชรา)

-๑-
ตา ของแม่เมื่อแต่ครั้ง เนิ่นวาร
ดุจคุเพลิงโชนฉาน แกร่งสู้
ไฟตาคู่เกรี้ยวงาน หนักล่วง
โชติช่วงเปลวห่อนรู้ เกี่ยงอ้างงานหนีฯ

ตา แม่ท่าน ณ บัดนี้ หรี่แวม
คล้ายถ่านเถ้าป่นแกม เก่าเชื้อ
สังขารร่วงข้างแรม ใกล้ฝั่ง
ตาเพ่งฝ้าฟางเรื้อ พร่าจ้องสลัวเห็นฯ

-๒-
มือ ของแม่เมื่อแต่ครั้ง เนิ่นวาร
เบาหนักงานห้าวหาญ คล่องถ้วน
กร้านนิ้วว่องบรรสาน เคล้าเหงื่อ
มืออุทิศเพื่อล้วน ร่ายฟ้อนงานสนองฯ

มือ แม่ท่าน ณ บัดนี้ โรยรา
เปลี้ยบอบปวดเหน็บชา อ่อนแปล้
วารวัยพ่ายเฒ่าชรา ช้าเชื่อง
จับหยิบขืนเหนื่อยแท้ สั่นคว้าสู้ฝืนฯ

-๓-
บ่า ของแม่เมื่อแต่ครั้ง เนิ่นวาร
คือบ่าอันเกรี้ยวงาน แกร่งกล้า
คอนหามแบกอาจหาญ ถ้วนคล่อง
ภาระหนักเหน็ดล้า บ่าด้านกรำเสมอฯ

บ่า แม่ท่าน ณ บัดนี้ อ่อนโรย
คือบ่าที่ระโหย หง่อมช้ำ
ขืนบ่าแบกคอโดย ฝืนฟก
บ่าแบกยกท้อย้ำ เล็ดน้ำตาไหลฯ

-๔-
เท้า ของแม่เมื่อแต่ครั้ง เนิ่นวาร
กรำหยัดเท้าหนากร้าน แกร่งก้าว
เนื้อนาย่ำว่องชาญ ดำเกี่ยว
เท้าแม่เคี่ยวหอมข้าว เหงื่อเคล้าท่วมนาฯ

เท้า ของแม่ ณ บัดนี้ โรยแรง
เยื้องย่างไม้เท้าแย่ง ก่อนก้าว
ทุกเท้าย่องฝืนแข่ง ยักแย่
มือแม่ยันไม้เท้า ผ่อนค้ำก้าวขืนฯ

-๕-
บุพการี พระคุณยิ่งกว่ากว้าง โพยมาน
ประดุจพรหมสถิตสถาน มิ่งแก้ว
อรหันต์ประจำบ้าน ปกลูก
เจ้าเติบใหญ่ยิ่งแกล้ว ท่านล้าชราเหลือฯ

บุตรหลาน พึงกตัญชลีนบไหว้ บูชา
รู้ค่ากตัญญุตา ยิ่งฟ้า
เลี้ยงตอบท่านยามชรา วัยล่วง
ข้าวหยูกยาเสื้อผ้า อุ่นเหย้าเรือนขวัญฯ

สนอง เสาทอง
๘/๘/๕๖

	ผู้เขียน	หัวข้อ: แม่และบุพการี (ในวารวัยแปล้ชรา) (อ่าน 3300 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้