อ้ายปั๋นแก้วเกิดป่าหน้าโศกศัลย์
อยู่วันวันเตร็จเสาะเห็ดหอย
อดหรืออิ่มยิ้มย่องท่องธารดอย
ตัวดำมอยเหงื่อชุกคลุกธุลี

ข่าวเขาอวดบวชเณรเกณฑ์ทหาร
รับจ้างงานอยู่โยงเฝ้าโรงสี
เครื่องแบบเข้มเต็มยศปรากฎดี
เงินเดือนที่หนึ่งหมื่นแสนชื่นใจ

อ้ายคำหล้ารูปหล่อลูกพ่อเลี้ยง
หน้ากลมเกลี้ยงไร้ดูกขี้มูกใส
ไม่ทำมาหากินรวยดิ้นไป
ขับรถใหม่โฉบเฉี่ยวเที่ยวคลับบาร์

สิ้นบุญแม่แลพ่อก่อเกิดเจ้า
ขายบ้านเก่าที่ดินสินมีค่า
สำมะเลเทเมาเสพย์เหล้ายา
พอหมดท่าถือขันเดินขอทาน

อะไรในโลกนี้ที่ว่าแน่
ชนะแพ้โด่งดังดับสังขาร
ย่อมหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไปตามกาล
เร็วหรือนานล้มลับหวนกลับยืน

จงเก็บนวลสงวนตัวละชั่วช้า
สู้หันหน้ายอมทดลองอดฝืน
โอกาสจากวิกฤตมีสิทธิ์คืน
พบสุขชื่นสักวันในบั้นปลาย

รพีกาญจน์

 :14:เพราะจังเลยค่ะ