ขอบคุณ ฟากฟ้า....
....
ห้าสิบปีกว่ากว่า..ถูกกักขัง
ด้วยพลัง..ความรักหนักหน่วงยิ่ง
ด้วยภาระล้นหลาก..มากมายจริง
ด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง..เหนื่อบรรยาย
....
ดาวลูกไก่ทั้งเจ็ด..คือดวงจิต
เจ็ดชีวิตต้องพึ่งพา..ฝ่าจุดหมาย
เจ็ดชีวินต้องกินอยู่..สุขสบาย
เจ็ดชีวี..ที่เรียงราย..รอบกายเรา
....
ต้องเดินหน้าตลอด..ไม่ลดละ
ไม่ปล่อยปละครอบครัว..ต้องปัดเป่า
ไม่ทอดทิ้งครอบครัว..ต้องบรรเทา
ต้องปลอบโยนพวกเขา..ทีละคน
......
ขณะนี้มีฝัน..แสนบรรเจิด
หลายปีเพิ่งกำเนิด..เกิดหนึ่งหน
จับปากกา..สมุด...ดุจใจตน
เริ่มคิดค้น..ต้นสายหาปลายทาง
..
ไม่เคยคิดเคยฝัน..มีวันนี้
วันฟากฟ้า..โสภี..สีพราวพร่าง
จิตใจเคยหม่นมืด..เริ่มจืดจาง
ชีวิตเริ่มสว่าง..กลางเงื่อนเงา
..
สวรรค์เจตนา..เสริม..สิ่งสุข
ฉุดดึงมือ..เราลุก..สลัดเศร้า
ผลิกความฝันเคยร้าง...เคยสร่างเซา
อยากกระซิบเบาเบา..เหงาเลือนราง
..
...
ขอบคุณฟากฟ้า — รู้สึกมีความหวัง
