..คืนจันทร์เสี้ยว..

นอกหน้าต่างบานนั้นคืนจันทร์เสี้ยว
ราตรีเกี่ยวลมรินโชยกลิ่นหอม
ดึกสงัดเงียบสนิท..คิดคล้ายยอม
อยู่รายล้อม ผู้คน กลับหม่นใจ

คล้ายว่าเดินเหินห่างสิ้นทางฝัน
สิ้นนิรันดร์ผ่านพ้น ทรวงหม่นไหม้
สิ้นความรักถักทอก้าวต่อไป
สิ้นทรวงในไต่ฝันคล้องฉันเธอ

นอกหน้าต่างบานนั้น เคยจันทร์ผ่อง
งามเรืองรองคล้องศิลป์จินต์เสนอ
เสียงอ้อล้อออดอ้อนนอนละเมอ
ห้วงฝันเจอ อ้อมใจกอดไม่วาง

คล้ายว่าซุกผ้าห่มแก้มถมหนัก
กระซิบรักมิลาจวบฟ้าสาง
แม้จันทร์สาดแสงนวลยังชวนนาง
มองหนทางสร้างฝันหวาดหวั่นมัว

นอกหน้าต่างบานนั้นคืนวันนี้
ถึงคราวที่หัวใจให้สลัว
คำสัญญาฝากจันทร์สะบั้นรัว
"ลำพังตัว"เสี้ยวใจร่ำไห้ริน

นอกหน้าต่างบานนั้นคืนจันทร์เสี้ยว
ตัวคนเดียวเหลียวไหนให้ถวิล
เพียงลำพัง ระโหยต้องโบยบิน
กลับคืนถิ่น จันทร์เสี้ยวเพียงเดียวดาย

พิณจันทร์
๑๐ เมษายน ๒๕๕๙

เกาะหน้าต่างคืนนั้นมองจันทร์เสี้ยว
จันทร์ดวงเดียวกันไหมที่ปลายสรวง
ที่งามงดสดใสกว่าใดปวง
เป็นคู่ควงของฟ้ายามราตรี

ฉันชอบมองจันทร์ฉายประกายส่อง
งามผุดผ่องเด่นหล้าท้าวิถี
แสงพระจันทร์โอบเอื้อเกื้อปรานี
มิตรไมตรีมอบมารักษาใจ

โลกมินิ่งทิ้งวันจึงรู้หมุน
จันทร์เจือจุนหมุนตามโลกแม้โศกใส่
วันนี้เห็นจันทร์เสี้ยวเปลี่ยวข้างใน
แต่ยังงามกว่าใครในโลกา

ขอเป็นดาวประกายพรายกะพริบ
เป็นระยิบยื่นสนุกสุขหรรษา
ใกล้ดวงจันทร์วันเหงาเศร้าอ่อนล้า
ขอเป็นเพื่อนจนกว่าฟ้าไม่มี

สิริวตี