(ขอบคุณเจ้าของภาพประกอบ)"โย จ ปุพฺเพ ปมชฺชิตฺวา ปจฺฉา โส นปฺปมชฺชติ
โสมํ โลกํ ปภาเสติ อพฺภา มุตโตว จนฺทิมา"..พุทธพจน์"ของฝากจากดวงจันทร์"มองเดือนเพ็ญเด่นดวงบนห้วงหาว
มีหมู่ดาวล้อมรอบขอบบุหลัน
สุกสกาวพราวพริ้งดังมิ่งจันทร์
ต่างจากขวัญกมลของคนแล
ที่มืดมิดปิดตายคล้ายเดือนดับ
มิอาจรับแสงส่องต้องกระแส
ทั้งกลางคืนกลางวันมิผันแปร
อนาถแท้ใจเอยช่างเคยตัว
อยู่กับความมืดมนสับสนจิต
มิเคยคิดยกตนพ้นสลัว
ยอมเป็นทาสขลาดเขลาความเมามัว
หมู่มารชั่วเห็นช่องจึงครองใจ
ดูตัวอย่างจันทราที่จ้าแจ่ม
ยามข้างแรมยังหมองมิผ่องใส
แม้นข้างขึ้นคืนเพ็ญแลเห็นไกล
ถูกเมฆใหญ่ปิดบังยังมืดมน
อันผู้ใดไร้ธรรมอำมหิต
ชอบทำผิดคิดชั่วมิกลัวผล
แต่ภายหลังกลับใจไม่ร้อนรน
ย่อมจะพ้นมืดหมาง..สู่ทางดี
ดั่งเดือนพ้นเมฆามากระจ่าง
ย่อมสว่างสดใสในดิถี
อุปมาเห็นชัดรัชนี
เปรียบชีวี..มืดมาสว่างไป ฯะ
..พรานไพร..
