อีกอย่างหนึ่งมิอาจขาดหลีกเลี่ยง
คือ “โรงเลี้ยง” ต้องมีหนึ่งที่หนา
หรือสองสามตามแต่แลงามตา
ขอเพียงว่าเพียงพอต่อรับแขก
โรงเลี้ยงหรือคือโต๊ะทานอาหาร
คำเรียกขานทางใต้ให้ดูแปลก
เป็นตัวยาวต่อติดมิคิดแยก
มันผิดแผกโต๊ะบ้างช่างปะไร
ต้องต้นหมากหรือใฝ่ใช้เป็นขา
เจาะเป็นบ่ารองรับกับคานใส่
ชั้นบนล่างสองชั้นแยกกันไป
ดุจบันไดสองขั้นเป็นชั้นวาง
นับจากล่างชั้นหนึ่งซึ่งที่นั่ง
แบ่งสองฝั่งสองฝ่ายได้สองข้าง
วางชั้นบนเหนือที่นั่งระหว่างกลาง
เป็นชั้นกว้างวางอาหารรับทานกัน
ขาชุดหนึ่งซึ่งมีถึงสี่ขา
นึกหน้าตาคงเห็นก็เป็นชั้น
ขุดหลุมฝังลึกศอกออกสำคัญ
ยึดได้มั่นมิโยกไหวเมื่อใช้งาน
ขาจะวางห่างกันวากว่ากว่า
สิบห้าขาต่อตัววางขนาน
ปูที่นั่งสุดสวยด้วยกระดาน
ที่วางอาหารกระดานด้วยก็สวยดี
หากไม่มีกระดานต้องการใช้
ฟากไม้ใฝ่ก็ได้สวยสดสี
ปูให้แน่นหวายฝ่าซีกคาดอีกที
ชวนน้องพี่ผูกรัดมัดเร็วไว
เสร็จโต๊ะยาวอย่างดีมิชักช้า
มุงหลังคาร่มรื่นชื่นสดใส
เห็นหลังคาเขียวขจีงามวิไล
มุงใบไม้สดสดดูงดงาม
มุงหลังคาสวยสวยด้วยใบไม้
นิยมใช้เข้าการประมาณสาม
ใบมะพร้าวสาคูคงรู้นาม
อีกจากน้ำมุงได้ใช้กันดี
ประทีป วัฒนสิทธิ์
18 ตุลาคม 2556
