ณ วันนี้ชีวิตติดตรงแยก
ตาล่อกแล่กหลุดกรอบมองรอบข้าง
ตัดสินใจใดดีสี่เส้นทาง
เวลาช่างถดถอยเหลือน้อยเกิน

หากทะลุ่มสุ่มเสือกเลือกไปหน้า
เกลือกกามาข้าแน่แก่ขวยเขิน
แอบซุ่มซุ่มซ่อนซ่อนห่อนเผชิญ
อาจบังเอิญเป็นข่าวฉาวโครมโครม

เลือกเลี้ยวขวาเข้าวัดขัดกิเลส
ขับภูตเปรตยั่วยุประทุโหม
ละโลภโมโทสันพันเล้าโลม
สาธุ โอม สัมฤทธิ์ประสิทธิเม

เลือกเลี้ยวซ้ายหมายทุ่งมุ่งนาไร่
ดูลำไยฝ่าฟันมิหันเห
บำรุงช่อฮอร์โมนพ่นสเปรย์
สะดุดเซอ่อนขาเรียกยาดม

เลือกย้อนรอยถอยหลังตั้งหลักใหม่
ทำอะไรเพื่อเพราะเพียงเหมาะสม
หยิบโน่นนิดนี่หน่อยร้อยอารมณ์
แก้ขอดปมผูกมัดรัดกายา

เมื่อถึงกลางทางแพร่งแห่งชีวิต
หลังไร้สิทธิ์อำนาจวาสนา
สิ้นสำแดงแสลงโรคโชคชะตา
เร็วหรือช้าทุกคนยากพ้นยม

รพีกาญจน์

↑↑↑
ตาลุงข้างบนนี่สมองไวจังนิ


สุดแท้แต่ชะตาฟ้ากำหนด
ไปตามกฏกรรมเกณฑ์จะเข่นข่ม
ชีวิตกึ่งครึ่งร้อยที่ลอยลม
ได้เยือนชมทุกข์โศกโลกใบนี้

มิต้องการอะไรมากไปกว่า
สุขอุราพึงใจในวิถี
แม้นหากบุญวาสนาถ้าพอมี
ขอเจอะอ้าย...ก่อนซี้ ดีใจแล้ว

 

...ก็ไอ้เรื่องเกรียนชาวบ้าน
นี่มันงานถนัด ข้าพเจ้านี่นา...แหะแหะ...

 

โชคดีมีท่านท้าว        ทวิยม
กุมกระบองตากลม     เบิ่งกว้าง
คอยกันเหตุเภทพรม   โจมจู่
ดึกสงัดแปลงหร้าง     ร่วมร้องเริงรำ

ตากลม  จะอ่านว่า ตา-กลม หรือตาก-ลม ตามชอบ
หร้าง มาจาก ร่าง ติดพยางค์บังคับ หาคำแทนไม่ได้

หน้าบ้านของกระผม มีองค์เวสสุวรรณ องค์กุมภัณฑ์
องค์สิงหราช องค์นาคราช พระชัยมงคล พระแม่ธรณี
ประดิษฐาน ถ่ายรูปลงประกอบกลอนโคลงไม่เป็นครับ

เดินบรรลุธุดงค์ถึงองค์พระ
นัดแล้วนะไฉนหัวใจแป้ว
ชั่วโมงนานผ่านผินสิ้นวี่แวว
รอน้องแก้วเกือบเย็นไม่เห็นเงา

ตอนนั้นหน้าเนื้อหนังยังตึงอยู่
ตอนนี้ดังทิชชู่เต้าหู้เฉา
วิงวอนยมก้มไหว้โปรดใจเบา
ต่ออายุข้าเจ้า(ถึง)เก้าสิบปี
ต่ออายุข้าเจ้า(อยาก)จะพบดิน